علی ستاری
به گزارش اختصاصی روزنامه دریای اندیشه؛ امروز از اگر از ما بپرسند بزرگترین مسئله هرمزگان چیست؟ پاسخمان کمی با گذشته متفاوت خواهد شد؛ مسئله ما دیگر اشتغال و ازدواج و فرهنگ و مسائل انتزاعی نیست بلکه امروز مسئله اصلی هرمزگان جان انسانها است؛ جان باختن و سوختن و تبدیل شدن به اسکلت در جادههای هرمزگان به ویژه محور بندرعباس به شرق بسیار ارزان شده است؛ قطعا همه دیدید اتفاقی که چند روز پیش افتاد و تصاویر دهشتناکی که از اسکلت یک انسان پشت فرمان یک خودرو منتشر شد؛ خدا نکند که این تصاویر برای ما عادی شود؛ چنانچه خودروهای شوتی و تصادفاتشان برای ما عادی شده است؛ قطعا باید اقدام عاجلی در این رابطه انجام شود؛ واقعا جای سوال وجود دارد در حالی که توزیع سوخت در جایگاهها محدود شده است این حجم از سوخت چگونه وارد شبکه قاچاق میشود؟ بخش عمده سوختهای قاچاق از استانهای همجوار وارد استان میشود؛ مسیر هشتبندی یکی از محورهایی است که شاید روزانه ۸۰۰ خودروی سوختبر از آن وارد استان هرمزگان میشود و بالطبع از مسیرهای دیگر نیز چنین اتفاقاتی میافتد؛ راهکار درستی نیست اما متأسفانه باید بگوییم که باید ورود به هرمزگان را سخت تر کرد، واقعا چه لزومی دارد اصلا نیسانهای آبی از شهرستانهای دیگر وارد استان هرمزگان شوند؛ نکته دیگری که تعداد حوادث و سوانح را بالا میبرد؛ حرکت شوتیها و سوختبرآن در جهت خلاف با جاده است؛ شاید لازم باشد محور قاچاق سوخت یا گاردریل یا دیوارههای بتنی از هم جدا و راه ورود و خروجی به آن قرار داده نشود از طرف دیگر دولت در مناطق درگیر با قاچاق سوخت باید علت سوخت گیری مردم را به حداقل برساند؛ مردم برای چه سوخت میگیرند؟
احتمالا برای چاه آب کشاورزیشان؛ خب برای این مهم قانون وجود دارد، وزارت نیرو موظف است چاههای آب کشاورزی را برقی کند، قطعا اگر وزارت نیرو به این تعهد خود عمل کند بخش عمدهای از سوختی که از شبکه مصرف حقیقی خارج شده و وارد شبکه قاچاق میشود حذف خواهد شد؛ از سویی دیگر وزارت نفت نیز باید گازرسانی به مناطق درگیر با قاچاق سوخت را با جدیت بیشتری دنبال کنند؛ درست است که علمک را دم در گلخانهها میرساند و گلخانهداران یا دیگر بهرهبرداران از سوخت به بهانه هزینههای بالای لولهکشی از گاز کشی امتناع میکنند اما یک دو دوتا چهارتای ساده است، یک میلیارد هزینه کردن برای گازکشی مراکزی که سوخت مایع دریافت میکنند ضرر بیشتری برای وزارت نفت دارد یا اینکه روزانه میلیاردها تومان گازوئیل را قاچاق کنند و عایدی برای دولت نداشته باشد.
نکته بعدی هم اینکه ناامنی جادهها در راستای قاچاق سوخت، مشکلی است که گریبان همه را خواهد گرفت؛ در تصادفات سوخت بر انتخاب نمیکند که به چه کسی برخورد کند ممکن است هر کدام از ما طعمه این آسیب بزرگ باشیم و بدتر از همه اینکه الان سوخت بری هم در حال قیمت شکنی است، ورود اتباع بیگانه غیر مجاز به این پیشه با قیمتهای نازل موجب شده است که بمبهای متحرک در جادهها بیشتر شوند و به زودی زود حجم زیادی از کم سن و سالان نیز به این کاروان خواهند پیوست، نوجوانانی که تواناییشان در کنترل خودرو کمتر از بقیه است و هیجانات بر آنها چیره است و این یعنی مشکل پشت مشکل!
همانگونه که شاهدیم در تابستان امسال حوادث سوخت در استان هرمزگان به دلیل ورود کم سن و سالها و اتباع بیشتر شده است.
گزینه نهایی هم که گرانسازی حاملهای انرژی است که همه از مصائب آن با خبرند.
مهدی دوستی شنبه شب در نشست با اعضای شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی استان هرمزگان با اشاره به موضوع سوخت اظهار کرد: در حالی که مصرف سوخت در کل کشور با افزایش روبرو است اما سوخت توزیعی در استان هرمزگان ۱۸ درصد کاهش داشته است.
وی تخصیص سوخت بر اساس حجم انجام پروژهها و صدور برخط بارنامهها را دو طرح ابتکاری هرمزگان برای کنترل قاچاق سوخت معرفی کرد و افزود: در حال حاضر سوخت به خودروهای حمل و نقلی به صورت یک جا تخصیص داده نمیشود بلکه خودروی دارای بارنامه باید در مسیر به صورت تدریجی سوخت گیری کند.
دوستی با بیان اینکه روزانه ۱۰میلیون لیتر سوخت در هرمزگان توزیع میشود، عنوان کرد: ۲۰ درصد قاچاق سوخت استان مربوط به بنزین است که به صورت زمینی قاچاق میشود و ۸۰ درصد گازوئیل است که از طریق دریایی قاچاق میشود.
استاندار هرمزگان اختلاف قیمت سوخت در کشور با قیمت بینالمللی را یکی از عوامل جذابیت قاچاق سوخت معرفی کرد و عنوان کرد: کورههای آجرپزی و واحدهای تولید زغال یکی از راهکارهای قاچاق سوخت است و بر همین اساس مجوز جدید به واحدهای تولید زغال داده نمیشود و کورههای آجرپزی نیز ملزم شدهاند به شبکه گاز متصل شوند.
وی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به حمایت دولت از طرحهای صنایع تبدیلی ادامه داد: دولت نمیتواند به صورت مستقیم صنایع تبدیلی احداث کند اما آمادگی داریم زمین رایگان و تا ۹۰ درصد هزینههای احداث واحد تبدیلی را به مردم تسهیلات ارائه دهیم.
دوستی بیان کرد: ۱۰۰۰ هکتار زمین را قرار است در استان هرمزگان زیر کشت موز ببریم که این طرح در صورت اجرا ۵۰ میلیون دلار در هزار هکتار ارزش ایجاد خواهد کرد.