علی ستاری
به گزارش روزنامه دریای اندیشه، ساعت ۱۱ شب روز ۲۱ خردادماه ۱۴۰۱ پرونده پانزدهمین دوره از جشنهای مردمی و بیناللملی زیرسایه خورشید استان هرمزگان همزمان با سراسر کشور و ۲۰ کشور در استان ما بسته شد و روز گذشته سه کاروان متشکل از مدیر کاروان، مداح حرم، حامل پرچم، روحانی مبلغ کاروان بعد از حدود ۱۲ روز خدمت عاشقانه و خالصانه استان هرمزگان را به مقصد مشهد مقدس ترک کردند تا سلام گرم مردم هرمزگان، خادمیاران رضوی و ارادت آنها به آستان مقدس را به محضر سلطان بلافصل زمین و زمان حضرت علیبن موسیالرضا علیهالسلام برسانند.
برای برگزاری این دوره از جشنهای مردمی و بیناللملی زیرسایه خورشید هرمزگان بالغ بر ۲ ماه برنامهریزی شده بود تا اکثر قریب به اتفاق مردم استان بتوانند از سایه سار رحمت پرچم قدسی حضرت علیبن موسیالرضا علیهالسلام استفاده کنند و قریب به ۵۰ نفر در تیمهای اجرایی زیر سایه خورشید از مسئول محورها گرفته تا عکاس و خبرنگار و مستندساز و راننده و مسئول تدارکات و ... ۱۲ روز به عشق علیبن موسیالرضا علیهالسلام ترک خانه و کاشانه کرده بودند تا حال و هوای صحن و سرای با عظمت علیبن موسیالرضا علیهالسلام را برای مردم تداعی کنند؛ کیست که نداند ملت ایران به ویژه هرمزگانیها عاشق حضرت ضامن آهو علیهالسلام هستند؟
در این دمای بالای هوا و شرجی نفس گیر تمام خدمتها برای این بود که اگر در گوشه کنار این پهنه آبی و خاکی کسی دلش تنگ حضرت سلطان شده است به مراد دلش برسد، چه حاجتها که در این سفرها به پرچم گنبد منور گره زده نشد، چه مطلبهایی ادا نشد؟چه سفرههایی به عشق حضرت پهن نشد و چه کرامتهایی که برای همیشه در صندوقچه اسرار خادمان حرم مطهررضوی و خادمیاران ثبت و ضبط نشد چرا که شاید باور خیلی از اتفاقاتی که در زیر سایه خورشید برایمان رخ میدهد و به نظارهاش مینشینیم برای خیلیها سخت باشد و صد افسوس که قلم و دوربین نه میتواند آن شوری که در بین مردم است را به تصویر بکشد و ارادتی که وجود دارد را نگارگری کند چرا که شکوه رضوی را باید به چشم دل دید، عشق به این آستان را نمیتوان با هیچ لنز قدرتمندی به نمایش گذاشت و مهم تر از همه اینها تمام کسانی که سالها در هر تیپ و قیافه زیرسایه خورشید را درک کردهاند به اعتقادی راسخ رسیدهاند و آن هم این است که جلودار پرچمی که در دست خدام است خود حضرت رضا علیهالسلام حرکت میکند و این پرچم بیاذن حضرتش جایی نمیرود! امام رضایی که بچههای زیر سایه خورشید در صدر کاروانها به چشم دل دیدهاند آنقدر با عظمت است که حتی فکر کردن به اینکه زیرسایه خورشید دارد تمام میشود اشک را بر پهنه چشمان بچهها جاری میکند به راستی که چه زیبا گفت مولانای بلخی ما و رومی شما که (آن کس که تو را شناخت جان را چه کند،فرزند و عیال و خانمان را چه کند،دیوانه کنی هر دو جهانش بخشی، دیوانه ی تو هر دو جهان را چه کند)
شاید اگر چشم دلمان باز نباشد از زیر سایه خورشید، جز دمای بالای ۴۰ درجه، شرجی نفسگیر، بیخوابی، برنامههای فشرده، خستگی، آفتاب سوختگی، دوری از خانواده و ... چیزی نبینیم اما آنچه زیر سایه خورشیدیها را در کنار هم نگه داشته است عشقی است که بین همه حاکم است همان عشقی که باعث میشود خادمان مشهد نشین بتوانند دمای هوا و حرارت آفتاب را که برایشان غریب است تحمل کنند.
اما بعد، مسئله حائز اهمیت دیگری که بایست بدان اشاره کنم این است که همانطور که میدانید دشمن قدّار نظام اسلامی سالیان سال است که بعد از ناامیدی در شکست دادن نظام شیعی در جنگ سخت وارد جنگ نرم شده است جنگ نرمی که مربوط به امروز و انقلاب اسلامی ایران نیست بلکه از زمانی که صلیبیها نتوانستند بر مسلمانان فائق شوند این نوع جنگ در دستورکارشان قرارگرفت و امروزه شیعه پرچم این رویارویی را در برابر ایدولوژی غربیها بلند کرده است و نقشههای آنها را نقش برآب کرده است، که نتیجه آن پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سختترین برهه تاریخی، پیروزی در دفاع مقدس، پیروزی در سازندگی و پیروزی در جهاد علمی و تکنولوژیک بود که انشالله این سیر عظیم با پیروزی در جنگ فرهنگی و جنگ اقتصادی تکمیل خواهد شد تا پایههای تمدن عظیم اسلامی شکل بگیرد.
اگر وضعیت دستگاههای فرهنگی کشور و به ویژه استان هرمزگان را بسنجیم شاید به نتایج خوبی نرسیم،
اینجانب به عنوان یک شخصی که سالیانی است در جبهه فرهنگ و رسانه مخصوصا فرهنگِ مذهبی کار کردهام به این نتیجه رسیدهام که در میان تمام برنامههای فرهنگی و مذهبی ای که وجود دارد از برگزاری هیئتها گرفته تا تشییع شهدای گرانقدر و گرانسنگ تا اردوی جهادی و... بزرگترین و تاثیرگذارترین کار فرهنگی "زیارت" است، شما هزاران ساعت دوره و کلاس و هیئت و یادواره شهدا برگزار کنید به اندازه یک ساعت زیارت و حضور در فضای حرم ذوات مقدسه اهل بیت عصمت و طهارت نمیتواند تاثیر داشته باشد بنابراین اگر کل سازمان ها و دستگاههای فرهنگی تعطیل شوند و بودجههای آنها فقط صرف اعزام مردم به زیارت کربلا، امام رضا علیهالسلام و حضرت معصومه سلام الله علیها شوند تا ماهها یک فرد را بینیاز از کار فرهنگی میکند و فضای جامعه را تطهیر و به سوی معنویت میبرد.
اما متاسفانه سازمانهای فرهنگی ما، کارهای فرهنگی مذهبی خود را معطوف به برگزاری همایشهایی با جامعه هدفی محدود کردهاند و علنا برای کسانی که نیازی به همایش ندارند همایش برگزار میکند، به عنوان مثال همایش عفاف و حجاب برای محجبهها برگزار میشود، خب محجبهها که حجاب کامل دارند چه نیازی به صرف بودجه برای این قشر است؟ و قس علی هذا!
در بین تمام کم کاریها و موازی کاریهای دستگاه فرهنگی آن چیز که شاید امروز بزرگترین آفت برای تولیت فرهنگ جامعه است اشباع شدن مدیران فرهنگی و مذهبی است که با وجود شور و حرارت و دلدادگی مردم در جشنهای زیر سایه خورشید این امر در بین مدیران کاملا مشهود بود و تقریبا میتوان گفت امسال بعد از دو سال وضعیت قرمز کرونایی، کانونهای خدمت رضوی و شبکه جوانان رضوی استان در برگزاری بزرگترین رویداد فرهنگی تنها بودند و آن طور که باید و شاید نمود همکاری دستگاههای اجرایی با ستاد برگزاری دهه کرامت دیده نشد، از سازمانهای خاصی نام نمیبریم اما برنامهریزی ها و پای کار بودن سایر استانها در زیر سایه خورشید را مشاهده کنید از استاندار و نماینده ولی فقیه تا یک دهیار در روستا پای کار زیرسایه خورشید بودند اما در استان ما کاروان زیرسایه خورشید بدون حضور کوچکترین مقام مسئول وارد استان شد و بدون اینکه سازمان خاصی آنطور که باید و شاید پای کار بیاید برنامهها اجرا شد.
آقایان مسئول نبود بینش فرهنگی در بین شما باعث شده است که جامعه آسیب ببینند، علت اصلی دینگریزی در جامعه همین عملکردهای شما است به ویژه مسئولان فرهنگی و مذهبی!
به قول علامه جوادی آملی ظاهر مردم باطن مسئولان است بنابراین اگر امروز شما سستی کنید فردا جامعه سستی خواهد کرد چرا که "الناس علی دین ملوکهم" !
بدانید که اگر امروز جرئت پیدا کردهاند به ساحت قدسی حضرت رضا علیهالسلام اهانت کنند نتیجه سستیهای مسئولان بوده است و این سستیها قطعا جرئت اهانتهای بعدی را هم خواهد داد.
مسئولان بدانید که زیرسایه خورشید تنها کار فرهنگیای است که برای اهلش برگزار میشود و در دل محلات و روستاها در دل مردم حضور پیدا میکند پس بدانید که شما حق این کار فرهنگی و مذهبی بزرگ را ادا نکردید و بد است که شما به عنوان کارگزاران نظام اسلامی حرمت پرچم را ندانید و حتی به استقبال یا بدرقه آن نیایید و این نشان از ضعف بینش عمیق فرهنگی و مذهبی بین مسئولان استان دارد که به مراتب پایینتر از توده مردم هرمزگان است.