دریای اندیشه

پس از فتح قله های مرتفع:

بانوی کوهنورد بستکی بر فراز بام ایران ایستاد

کوهنوردی از جمله ورزش های مفید برای بدن است که در طول عمر انسان نقش بسزایی دارد.ورزش کوهنوردی جزء رشته های پرطرفدار مردم دنیاست.

به گزارش خبرنگار دریای اندیشه از بستک، بسیاری از مردم تصورشان این است که کوهنوردی، پوشیدن یک جفت کفش و لباس مناسب و رفتن به ارتفاع و گرفتن یک عکس یادگاری است.این تصور کاملا غلط است.می توان چنین بیان کرد که قدم گذاشتن با عشق بر روی میخ های استوار زمین و لذت بردن تمام زیبایی های آن یک تفسیر زیبا در رابطه با این ورزش می باشد.دست و پنجه نرم کردن با سختی‌ های موجود در راه برای صعود به یک قله در صورتی که با برنامه و کاملا اصولی باشد.کوهنوردی ورزشی است که اصول و قوانین مخصوص به خود را دارد و هر کسی نمی تواند برای آن قانون وضع کند.

کوهنوردان می‌ دانند که در برخی صعودهای سخت و دشوارشان، جایی میان مرگ و زندگی قرار دارند و شاید این فکر هم به ذهنشان خطور کند که صعودِ پیش رویشان، آخرین صعودی است که انجام می ‌دهند چون هیچ چیز قابل پیش بینی نیست و مرز باریکی میان مرگ و زندگی کوهنوردان وجود دارد و اینجاست که کوهنوردان با کوه، عشق بازی می‌ کنند و هیجانِ روبرو شدن با اتفاقاتی را دارند که از آن بی‌خبر اند.شاید به همین دلیل است که این ورزش دنیایی از هیجان را با خود به همراه دارد و لذتی وصف ناشدنی را به فرد انتقال می ‌دهد خصوصا زمانی که در مرتفع ‌ترین و بلندترین نقطه می ‌ایستی و عظمت و جبروت خدا را به چشم می ‌بینی.

در همین خصوص همزمان با روز جهانی کوهنوردی، گفتگویی اختصاصی با یک بانوی کوهنورد از شهرستان بستک آماده کرده ایم.فاطمه قدیمی در بندرلنگه به دنیا آمده ولی ساکن شهر بستک است.وی متولد 1377 و در رشته کوهنوردی و دوچرخه سواری فعالیت می کند.

کوهنورد باید اخلاق و علم کوهنوردی داشته باشد

فاطمه قدیمی در ابتدای گفتگو با ارائه توضیحاتی درخصوص کوهنوردی گفت: کوهنورد کسی است که اول از هر چیز اخلاق کوهنوردی رو داشته باشه، همچنین باید علم کوهنوردی داشته باشه یعنی کلاسای آموزشی رفته باشه.چون هر کسی میتونه بره کوه و کوهنوردی کنه ولی کوهنورد محسوب نمیشه.باید رفتار، اخلاق و حس طبیعت دوستی داشته باشه، مستقل بودن رو بلد باشه و هرگونه اتفاقی که توی کوه افتاد رو بتونه مدیریت کنه نه این که با تصمیمات اشتباهش هم جون خودش و هم جون بقیه رو به خطر بندازه.

وی از آشنایی با کوهنوردی و اولین صعودش گفت و افزود: من قبل از کوهنوردی، دوچرخه سواری می کردم و یه گروهی از خانم های دوچرخه سوار داشتیم (البته هنوز هم گروه رو داریم ولی با تعداد کمتر) و آخر هفته ها برنامه رکاب زنی داشتیم.یه هفته تصمیم گرفتیم که بجای دوچرخه سواری، بریم کوه گاوبست صبحانه بخوریم و برگردیم.اولین باری بود که کوه می رفتم.از اونجا فهمیدم کوه یه حس و حال دیگه ای داره که قابل توصیف نیست.از اونجا بود که به کوهنوردی علاقه مند شدم و این راه رو به صورت حرفه ای ادامه دادم.کلاس های زیادی رفتم و certificate گرفتم و به دنبال مربیگریش هم هستم.

فاطمه قدیمی از صعود هایش به قله های متفاوت گفت و اظهار داشت: تابحال به قله های دماوند، بل اقلید، کرکس، گنو (قله نصیری)، هزار کرمان، تفتان، دراک، برم فیروز و چند قله دیگه صعود داشتم.بل اقلید و کرکس رو چندین بار صعود کردم، هم زمستون، هم تابستون و هم پاییز.سال های اولی که کوهنوردی رو شروع کردم بیشتر با هیات میرفتیم برای صعود، ولی الان خیلی کم پیش میاد که با گروه برم، چون از این لحاظ که بخوام شخصی برم یا با گروه، سطح و کیفیت کوهنوردی خیلی فرق میکنه.مسلما وقتی شخصی میریم تعداد کمتری هستیم، بدن همه آماده است و از تمرین های قبل صعود همدیگه خبر داریم، کمتر معطل میشیم و زمان بیشتری داریم، برنامه ریزی ها رو برنامه پیش میره و ایمنی تیم بالاتره.ولی وقتی با گروه میریم کوهنوردی، مطمئنا توی گروه 30 تا 40 نفری، چند نفر هستن که کم میارن و کل گروه رو معطل میکنن و کیفیت برنامه پایین میاد.من سعی میکنم بیشتر شخصی برم و اگه بدونم که هیات برنامه خوبی رو برگزار می کنه حتما شرکت می کنم.

بالای کوه محو تماشای نقاشی خدا میشیم

وی با اشاره به حضور در بالای کوه و ترس مردم از ارتفاع گفت: ترس از ارتفاع یه مسئله رایجه که خیلیا دارن، ولی میشه درمانش کرد و باید باهاش رو به رو شد.به مرور زمان فوبیای ارتفاع درمان میشه.بالای کوه اصلا ترس نداره، بالا که میرسم انقدر همه چی یه جور دیگه قشنگه که محو تماشای نقاشی خدا میشم.

بانوی کوهنورد بستکی از انگیزه خود برای بالا رفتن از کوه ها گفت و بیان داشت: بالا رفتن از کوه ها برای من شده یه روتین از زندگی، یعنی من اگه وقتش برام فراهم می شد دوست داشتم همونجا می موندم و برنمیگشتم پایین.پر از حس و حال خوب و انرژی مثبته، فارغ از هر چیزی که تو شهر داره اتفاق میوفته، کوه و طبیعت آرامش خاصی داره و هر کسی که اومده تو این راه، دیگه نتونسته از اون بالا دل بکنه.ما برای رسیدن به حس و حال خوب اون بالا، باید همیشه تمرین داشته باشیم، ورزش کنیم تا بتونیم بریم کوه و اون حس و حال رو تجربه کنیم.اگه بدون تمرین و آمادگی جسمی و ذهنی بریم همه این حس و حال خوب برعکس میشه و تبدیل میشه به حال بد و ارتفاع زدگی.کوه هایی که اطراف خودمونه از این اتفاقات پیش نمیاد چون مبحث ارتفاع رو نداریم، ولی صعود به کوه هایی که بالای ۳ هزار ارتفاع دارن این اتفاق ها پیش میاد.مثلا شخصی در هرمزگان که در ارتفاع 200 تا 300 متری از دریاست، میاد قله ۳ هزار متری و دچار ارتفاع زدگی میشه (سردرد و حالت تهوع، گزگز دست و پا و...) میزان اکسیژن توی ارتفاع کم میشه و این علائم پیش میاد.به همین خاطر در کوهنوردی حرفه ای باید همیشه بدن و ذهنی آماده داشته باشیم که بتونیم ازش لذت ببریم، نه اینکه موجب بشه تو ارتفاع اذیت بشیم.

وی با اشاره به برنامه های کوهنوردی ادامه داد: برنامه های کوهنوردی ما به یه سری شرایط بستگی داره، مثلا به اینکه چه کوهی میخوایم بریم، فاصله ای که از اون کوه داریم، اینکه با وسیله شخصی بریم یا عمومی.مثلا کوه دماوند کل برنامه یک هفته زمان برد. 2 روز تا تهران، دو شب و سه روز بالای کوه بودیم که برای هم هوایی موندیم تو ارتفاع 4200 متری و ۲ روز هم برگشت تا بستک.ولی جاهای نزدیک تر کمتر زمان میبره.کلا بستگی به برنامه ریزی تیم داره که قصدشون از رفتن هم هواییه یا صعود به قله یا برنامه تمرینی یک روزه است به قله.بعضی وقتا برای صعود به قله هایی که ارتفاع بالایی دارن باید شب رو تو پناهگاه یا جانپناه (جانپناه و پناهگاه جاییه که در ارتفاعات کوه ساخته شده که کوهنوردان برای استراحت از اون استفاده کنن و بعد از استراحت و یا شب مانی به مسیر خود ادامه بدن برای صعود به قله) یا تو ارتفاع پایین تر از قله کمپ بزنیم و بمونیم که هم هوا بشیم و برای صعود کردن ارتفاع زده نشیم.معمولا همچین برنامه هایی بیشتر زمان میبره.

فاطمه قدیمی با اعلام اینکه به کوهنوردی علاقه زیادی دارد ابراز داشت: اگه دست خودم باشه ماهی یه بار میرم کوه، ولی چون سر کار هستم هر وقت تعطیلی رسمی باشه یا اینکه از قبل برنامشو بریزیم و مرخصی بگیرم میرم کوه.برنامه های طبیعت گردی معمولا هر هفته میرم.متاسفانه بستک از لحاظ امکانات فنی خیلی ضعیفه.ما مجبوریم این همه راه تا شیراز بریم که تمرینات سنگ نوردی رو انجام بدیم که فراموشمون نشه.اگه خودمون یه دیواره داشتیم می تونستیم همیشه تمرین کنیم و در زمینه فنی قوی تر باشیم.

کوهنوردان بین دختر و پسر هیچ فرقی نمی گذارند

وی درخصوص نظرات مردم با توجه به صعود یک دختر به کوه تصریح کرد: خانوادم همیشه پشتم بودن و ازم حمایت کردند.مردم هم دید مثبتی به این قضیه دارن و اکثرا تشویق میشم.هیچ ورزشی جنسیت تعیین نمیکنه خصوصا جامعه کوهنوردا که جنسیت براشون بی معنیه.ما مثل یه خانواده کنار هم برنامه برگزار می کنیم و بین دختر و پسر هیچ فرقی نمیذاریم، پس با این وجود کسی نمیاد بگه که چرا یه دختر میره کوهنوردی!

این بانوی کوهنورد بستکی از کوهنوردی خود نیز خاطراتی برایمان تعریف کرد و گفت: ما پارسال از بستک تا تهران رفتیم برای صعود به دماوند، ایام تاسوعا بود و تعطیلات.وقتی به فدراسیون کوهنوردی رسیدیم بهمون گفتن که یه ساعت قبل مسیر دماوند رو بخاطر شلوغی بستن و بالای کوه خیلی شلوغه و بیشتر از این نمیشه که کسی بره بالا.ما همونجوری که پیاده شده بودیم دوباره سوار ماشین شدیم و برگشتیم بستک.حس خیلی بدی بود و اینجوری شد که شوق و ذوق دماوند رفتن برای من بیشتر شد.دوباره بعد از اون مرتب تمرین می کردم تا اواخر شهریور امسال.هواشناسی رو چک کردیم، همه چی خوب بود.حرکت کردیم برای صعود به دماوند و این دفعه دیگه صعود کردیم.بهترین خاطره من از کوهنوردی، اون حال خوب و ذوق رفتنش بود که واقعا قابل توصیف نیست و اونجا بود که فهمیدم چرا بهش میگن بام ایران و چقدر با عظمت و سخت بود این کوه.

آرزوی صعود به اورست را دارم

فاطمه قدیمی از سقف رویاهای خود در کوهنوردی گفت و خاطرنشان کرد: مسلما آرزوی هر کوهنوردیه که یه روز بره اورست و شاید منم یه روز رفتم.

وی در پایان گفتگو اظهار داشت: امیدوارم تعداد کوهنورد تو سطح شهرستان زیاد بشه و حتما کلاسای آموزشی رو برن مثل هواشناسی کوهستان.بدون چک کردن هواشناسی به کوه نرن و حتما تجهیزات استاندارد برای کوهنوردی تهیه کنن وگرنه آسیب می بینن.در پایان آرزوی سلامتی برای همه دارم.