علی ستاری -
شرکت فولاد هرمزگان با تمام عظمتی که دارد یکی از زیرمجموعههای شرکت فولاد مبارکه اصفهان است و همین امر پیشتر انتقاداتی را به بار آورده است.
به گزارش روزنامه دریای اندیشه، دولت سیزدهم تحت عنوان دولت مردمی ایران قوی، یدکدار آرزوها و مطالبات بسیاری از مردم ایران بود، آیت الله سید ابراهیم رئیسی یکی از معدود شخصیتهای سیاسی در سطح بالای نظام بود که ارتباطی قوی با مردم داشت او گرچه یک مقام قضایی بود و ارتباطگرفتن با مقامات قضایی به همین سادگیها نیست اما عملکردش موجب شد که جایگاهی ویژه بین مسئولین داشته باشد، شاید سکوی پرش آیت الله رئیسی حضور وی در تولیت آستان قدس رضوی بود، اقدامات تحولی، سید ابراهیم رئیسی و توسعهی معنوی صحن و سرای سلطان سریر ارتضا و محبوبترین شخصیت معنوی ایران اسلامی، موجب شد که سید ابراهیم رئیسی به سید محرومان تبدیل شود، ابراهیم رئیسی قطعا به بزرگی " آیت الله واعظ طبسی" نبود اما خیلی زود توانست جای شخصیت بزرگی چون آیت الله واعظ را بگیرد و شهرتش از خراسانات به سراسر ایران برسد، بیش از متمولین نیز محرومین بودند که با " آیت الله " آشنایی پیدا کردند به طوری که اگر بخواهیم به دور از غرضورزی سخن بگوییم " رئیسی" یکی از شخصیتهایی است که بیشترین حضور را در منطقه بشاگرد " محرومترین" منطقه ایران داشته است و بیشترین توجهات به این شهرستان نیز در دولت سیزدهم معطوف شده است و پروژههای زیرساختی بزرگی برای این منطقه تعریف شد، پروژههایی باید در گزارش دیگر وضعیت آن را بررسی کنیم چرا که اجرای آنها قرار بود به بنبست بشاگرد پایان دهد و خط بطلانی بر محرومیتهای این منطقه بکشد!
رئیسی با برافراشتن پرچم عدالتخواهی و تحول در دستگاه قضایی و فراهمآوردن یکی از بهترین دورانهای قضایی تاریخ ایران، بیش از پیش خود را در دل مردم ایران جای کرد تا جایی که قاضیالقضات ایران برای خود یک پا رئیس جمهور شده بود گاها حتی وظایف دولت پیر و خستهی دوازدهم را نیز بر دوش میکشید.
عملکرد سید ابراهیم رئیسی موجب شد که جمعیت فعال کشور بیش از پیش منتظر حضور وی برای ریاست جمهوری باشند مسئلهای که تا دقیقه ۹۰ نامنویسیها در هالهای از ابهام قرارداشت چرا که رئیسی در کسوت ریاست قوه قضائیه در اوج موفقیت و محبوبیت قرار داشت تا جایی که در برخی از محافل سیاسی بحثهایی برای حضور او در جایگاهی فراتر از سه قوه نیز مطرح میشد، بر همین اساس حضور در انتخابات ریاست جمهوری ولو اینکه به قطعیت بدانی پیروز خواهی بود، انتخابی سخت است چرا که عرصهی ریاست جمهوری با عرصهی قضا کاملا متفاوت است، در قضا، " حکمرانی " حرف اول و آخر را میزند اما در دولتداری، توان اجرایی حرف اول را میزند یعنی شما هر چه قدر هم که حکمران خوبی باشی و در کسوت ریاست جمهوری، بهترين تصمیمات را بگیری، نهایتا اجرای تصمیمات بستگی خواهد داشت به حلقههای میانی و تیمهای اجرایی کشور یعنی کارمندان دولت؛ که در تمام دولتها ثابت هستند و گوششان بدهکار اوامر و دستورات نیست، بنابراین باید بگوییم رئیسی با ورود به عرصهی ریاست جمهوری، به نوعی جهاد آبرو کرد و کیست نداند که قطعا در یک سال و نیمی که از عمر دولت گذشته است، بر محبوبیت آقای رئیسجمهور نیز تاثیر گذاشته، وقتی شما رئیس جمهور میشوید از عملکرد یک مغازهدار در یک روستا تا عملکرد وزرا و معاونين رئیس جمهور بر محبوبیت رئیسجمهور تاثیر میگذارد و سایه میافکند.
آیتالله رئیسی با محبوبترین افراد عرصهی سیاست و خدمت وارد کارزار انتخابات شد، این مسئله را میشد از همان ریاست ستادش دید، علی نیکزاد، رئیس ستادهای آیت الله رئیسی شخصیتی محبوب برای مردم ایران است، همه او را با مسکن مهر میشناسند و بر پایه تلاشهای او بسیاری از مردم ایران خانهدار شدند، محبوبیت وی را در انتخابات مجلس میتوان دید، از میان ۲۱۵هزار و ۹۶۱ رای ماخوذه در حوزه انتخابیه اردبیل، ۱۱۷ هزار ۶۱۲ رای سهم علی نیکزاد است، یعنی بیش از ۵۰ درصد کل آرای ماخوذه!
در آن سو " سعید محمد " قرار دارد که تقریبا بین جوانان طرفداران چند اتیشهای پیدا کرده و به عنوان سخنران ستاد آیت الله رئیسی در شهرهای مختلف حاضر میشود، مهدی دوستی از دیگر محبوبین ستاد رئیسی است، گرچه دوستی برای عامه مردم شخصیتی شناخته شده نیست اما بین نخبگان به ویژه نخبگان انقلابی جایگاه ویژهای دارد، محمد مخبر و سید مرتضی بختیاری به عنوان خادمان مستضعفترین و محرومترین اقشار کشور نیز در کنار " آیت الله " قرار دارند.
تمام این چیزهایی که گفتیم در اثبات این بود که بگوییم " ملت ایران " به ویژه محرومین، تمام آرزوهای خود را به بارگاه این " سید " دخیل بستهاند، بنابراین آیتالله رئیسی و دولتش بیش از هر دولتی باید برای تحقق مطالبات مردم گام بردارد.
صرفنظر از مسئلهی " تورم" که تقریبا پاشنه آشیل دولت است و هنوز دولت نتوانسته است آنطور که باید و شاید عرض اندامی داشته باشد در بحث مردمیاری، دولت سیزدهم یکی از بینظیرترین دولتهای پس از انقلاب و تاریخ ایران است، آیتالله رئیسی دوباره حضور مسئولان عالی در جمع مردم را احیا کرد و همین امر بسیاری از موانع را از پیش روی مردم برداشت، قطعا یادتان هست، زمانی دیدن " فرماندار " در یک شهر یا مدیر یک اداره نیز دشوار بود اما امروز مردم به راحتی حتی به استاندار استانها نیز دسترسی دارند و میتوانند دغدغههای خود را به راحتی بیان کنند.
نمونهی آخر آن حضور استاندار هرمزگان در بخش شمیل بود که برای هر آنچه مردم مشکل داشتند در نشست با دهیاران بخش شمیل اعتبار اختصاص پیدا کرد و عالیترین نماینده اجرایی استان حتی برای تامین زمین چمنهای روستایی نیز آن هم بدون حضور فرماندار، تصمیمگیری کرد و اعتبار قرار داد، شاید اگر دولتهای قبل بود، استاندار کسر شان خود میدانست که برای یک روستا تصمیم بگیرد اما دولت سیزدهم ثابت کرد که " سید القوم خادمهم" " آقا و سرور قوم ، خادمترین به مردم است "، در این دولت خدمات رایگان پزشکی بسیاری به مردم ارائه شد و حدود ۱۳۰ هزار خدمت رایگان پزشکی که بیش از ۷۰ هزار خدمت از آن دندانپزشکی بود ارائه شد، بحث اسناد مالکیت مردم محلات حاشیهای بندرعباس حل شد و احداث مسکن دوباره آغاز شد، البته موضوع بحث ما اینها نیست و قصد نداریم از دولت تعریف کنیم بلکه قصد ما تلاش برای طرح یک مطالبه است که شاید خیلی به آن توجهی نشده است اما قطعا در دهههای پیشرو صدای آن نیز بلند خواهد شد.
قبل از ورود به این مطالبه باید بحث یک مطالبهگری در استان دیگر را مرور کنیم.
معدن مس (پورفیری) سونگون در شهرستان ورزقان و شمالغرب ایران و ناحیه مرتفع و با تنوع زیستی متنوع در استان آذربایجان شرقی واقع گردیده است. کانسار این مجتمع در یک منطقه کوهستانی با ارتفاع متوسط ۲۰۰۰ متر بالای سطح دریا و در بخشی از رشته کوه های قره داغ قرار گرفته است و حداکثر ارتفاع محدوده معدن از سطح دریا ۲۷۰۰ متر می باشد.رودخانه های پخیر و سونگون در منطقه معدن جریان دارد که پس از پیوستن به رودخانه میان کافه، رودخانه ایلقنا را تشکیل می دهد که در نهایت به رودخانه مرزی ارس می رسد.ارزش ذخایر مس سونگون ۳۲۰ میلیارد دلار برآورده شده است و یک درصد ذخیره مس دنیا و ۵۲ درصد ذخایر مس کشورمان را در دل خود جای داده است به لحاظ بزرگی، ظرفیت و تناژ تولیدی بزرگترین معدن مس ایران است.
سالیان سال مس در منطقه ورزقان بدون هیچ گونه عایدی برای مردم منطقه، بار کامیون میشد و به کرمان میرفت، شرکت مس کرمان روز به روز ثروتمندتر میشد و مالیات و مسیولیتهای اجتماعی را در کرمان خرج میکرد و ورزقان روز به روز فقیر تر میشد و منابعش نیز از بین میرفت، در ابتدای امر مطالبهگری از خطبههای نماز جمعه شروع شد و امام جمعه ورزقان بارها این موضوع را در خطبههای نماز جمعه مطرح کرد اما راه به جایی نمیبرد، رفته رفته این موضوع تبدیل به مطالبهای عمومی شد و مردم و نخبگان نیز وارد گود شدند، همین امر باعث شد نمایندگان استان آذربایجان شرقی فارغ از حوزه انتخابیه نیز وارد گود شوند، اما لابی نمایندگان کرمان بسیار قوی تر از این بود که بتوانند راه به جایی ببرند، کرمانی ها در دولت قبل وزیر را هم تصاحب کرده بودند و یک کرمانی در صدر وزارت صمت بود، بحثها روز به روز بین نمايندگان دو استان در مجلس بالا میگرفت، تا اینکه دولت تغییر کرد و مطالبهی استقلال شرکت مس آذربایجان از کرمان در اولین سفر آیت الله رئیسی به آذربایجان شرقی مطرح شد و با قول رئیس جمهور این مسئله در سفر دوم رئیس جمهور یعنی در حدود یکسال تحقق پیدا کرد و این مطالبهی دیرین مردم شمالغرب کشور تحقق پیدا کرد.
حال برگردیم به استان هرمزگان، چند ماه پیش، مهدی دوستی در آیین آغاز طرحهای توسعهای منطقه ویژه، خلیجفارس، با انتقاد از تصمیم گیری برای فولاد هرمزگان در مجموعه فولاد مبارکه اصفهان، خاطرنشانکرد: معنایی ندارد که یک صنعت در استان بزرگی مانند هرمزگان، شعبه احداث کند بلکه در هرمزگان باید صنایع مستقل ایجاد شود و بر همین اساس در پهنه معدنی بزرگی که آماده کردهایم نمیتوانیم با فولاد هرمزگان به نتيجه برسیم و این آمادگی را داریم که این پهنه معدنی را به واحدهای بزرگ و مستقل در استان واگذار کنیم.
طرح شدن این مسئله از سوی عالیترین مقام استان، نشان میدهد که اختیارات کافی برای اداره ی این صنعت بزرگ و مهم در استان وجود ندارد و در سفر پیشروی رئیس جمهور به استان هرمزگان، استقلال فولاد هرمزگان و به طور کل استقلال صنایع هرمزگان به عنوان مطالبهای جدی مطرح و دنبال شود، تصمیمگیری برای صنایع هرمزگان در خارج از استان باعث شده است که منابع استان به هبهای برای غیر بومیها تبدیل شود و بسیاری از مدیران کسب تجربه خود را در هرمزگان انجام دهند و یا برای خوش خدمتیهایی که قبلا کردهاند به هرمزگان اعزام شوند و چند صباحی مدیر باشند یا عضو هیات مدیرهی صنایع، قطعا این حق فرزندان هرمزگان است که بتوانند در صنایعی که دارند کارکنند، تجربه کسب کنند و مدیریتهای عالی برسند.