گاز انبر،دیوار و این فیلترنیگ
  • سیاسی

  • خرداد 10، 1400 - 11:40


به گزارش:علی ستاری

به گزارش سرویس سیاسی روزنامه دریای اندیشه؛انتخابات در جمهوری اسلامی ایران دارای جایگاه رفیع و ارزشمندی است؛مسئله ای که برگرفته از مردم سالاری است و وجه تمایزی بزرگ با سایر حکومت هایی است که تاکنون بر این مرز و بوم حکمرانی کرده اند.

این نوع مردم سالاری وقتی دچار اهمیت می شود که در جامعه اسلامی عنوان دینی را به آن اضافه می کنیم اینگونه انتخابات از یک رویداد صرفا سیاسی،اجتماعی به یک رویداد دینی و تکلیفی مبدل می شود که بی توجهی در آن می تواند فرد بی توجه را در مصائب جامعه ای که به دلیل سو مدیریت پیش آمده شریک جرم کند!

جمهوری اسلامی ایران با در دست داشتن پرچم مردم سالاری دینی؛ حتی خود را از معتقد ترین کشورها به دموکراسی، مردم سالار تر نشان داده و سعی کرده است مستقیم یا غیر مستقیم تمام ارکان سیاسی، اقتصادی،اجتماعی و ... کشور را به دست مردم انتخاب کند. مسئله ای که ابتدا در همه پرسی برای تعیین نوع حکومت انجام شد و بعد از آن در همه پرسی به رای به قانون اساسی ادامه پیدا کرد.

بالاترین مقام سیاسی کشور یعنی رهبری نیز در این جریان مردم سالاری توسط نمایندگان قانونی مردم انتخاب می شود همچنین بالاترین مقام اجرایی کشور به طور مستقیم توسط مردم و وزرای کابینه رئیس جمهور از 2 طریق به صورت غیر مستقیم توسط مردم انتخاب می شوند اول آن ها توسط رئیس جمهور انتخاب می شوند که نماینده مردم در اجرائیات کشور است و دوم توسط نمایندگان مردم در قانوگذاری و نظارت رای اعتماد می گیرند.

این شیوه از حکومت داری همواره بر اصل حضور مردم تاکید دارد و نامزدهای رسیدن به این مناصب مخصوصا در ریاست جمهوری باید از شگردهای مختلفی برای جلب اعتماد مردم استفاده کنند.

مسئله ی ناراحت کننده ای که صحنه رقابت های انتخاباتی کشور همیشه مشاهده شده است این است که نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری بیشتر از اینکه قائم به خود دنبال رای اعتماد باشند بر روی رقیب تمرکز می کنند یعنی به جای اینکه با معرفی خود و برنامه های خود به دنبال افزایش اقبال عمومی باشند بیشتر تلاش خود را معطوف به پایین آوردن اقبال به کاندیداهای رقیب می کنند و از این راه می خواهند خود را پیروز بلافصل انتخابات ریاست جمهوری معرفی کنند.

مسئله ای که در انتخابات های گذشته کاملا مشهود بوده و آثار خود را به نمایش گذاشته است.

رهبر معظم انقلاب اسلامی ایران حضرت آیت الله خامنه ای در انتخابات نهمین دوره ریاست جمهوری برای اولین بار از کاندیداها خواست که به دنبال تخریب یکدیگر نباشند خطی که در دهمین دوره از انتخابات ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد بسیار از آن بهر برد و با مطرح کردن مسائل تخریبگرایانه در انتخابات در مناطرات بر علیه رقبا توانست آن ها را کنار بزند احمدی نژاد در مناظرات مسائلی را در مورد موسوی و حتی اکبر هاشمی رفسنجانی مطرح کرد که منجر به واکنش های بسیاری شد و آیت الله هاشمی رفسنجانی با نامه به رهبر انقلاب خواستار برخورد با احمدی نژاد شد. 

این خط تخریب به انتخابات دهم منتهی نشد و در انتخابات یازدهم بروزرسانی شد؛ با وجود اینکه محمد باقر قالیباف نامزد اصولگرایان در بسیاری از نظرسنجی ها به نسبت سایر رقبا پیشتاز بود در آخرین مناظره دکتر حسن روحانی با بیان جمله معروف من سرهنگ نیستم و مطرح کردن حمله گازانبری به دانشجویان در جریان کوی دانشگاه از قالیباف سبقت گرفت و توانست خود را به صدر نظرسنجی ها و پس از آن به خیابان پاستور برساند.

این خط در دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری شدت گرفت اما با این تفاوت که قالیباف مهاجم اصلی این انتخابات بود و مطرح کردن مسائلی از سوی او موجب انتقادات مردم شد چرا که قالیباف اتهامات بسیاری مبنی بر فساد به حسن روحانی و اسحاق جهانگیری وارد کرد که حتی رهبر معظم انقلاب هم به این مسائل واکنش نشان داد؛ عملکرد محمد باقر قالیباف نه تنها موجب بالا رفتن محوبیتش نشد بلکه مشارکت مردم در انتخابات را هم کاهش داد از سوی دیگر سید ابراهیم رئیسی، تولیت آستان قدس رضوی یکی از شانس های بالای ریاست جمهوری بود و با کناره گیری محمد باقر قالیباف به نفع او شانسش بسیار افزایش یافت! 

خط تخریب این بار کلید واژه های اعدام و دیوار کشی را بر علیه رقیب خود وارد ادبیات سیاسی کشور کرد و توانست باری دیگر جناح رقیب را با وجود ائتلاف بسیار قوی ای که انجام داده بود شکست دهد!

انتخابات ریاست جمهوری سال 1400 با وجود اینکه هنوز آغاز نشده است و کاندیداها وارد فضای مناظره نشده اند کلید واژه های تخریبی خود برای کنار زدن رقبا را مطرح کرده اند و علی لاریجانی سیاستمدار کهنه کار جمهوری اسلامی ایران که سابقه وزارت فرهنگ و ارشاد، ریاست صدا و سیما، دبیری شورای عالی امنیت ملی و ریاست مجلس را در کارنامه دارد با مطرح کردن کلید واژه نه کلید و نه چکش به استقبال تنش های انتخاباتی رفت؛ او با مطرح کردن این مسئله که اقتصاد پادگان نیست نسبت به به نظامی های حاضر در انتخابات نیز اعلان جنگ کرد. 

جریان دیگری نیز در کشور از هم اکنون با دامن زدن به مسئله فیلترینگ اینستاگرام به دنبال القای این امر به مردم است که دولت سید ابراهیم رئیسی که در انتخابات 96 به دنبال دیوار کشی در خیابان ها بود به دنبال فیلترینگ اینستاگرام است. 

با توجه به شرایط کرونایی جامعه و اقبال بسیار بالایی که شبکه های اجتماعی توانسته اند پیدا کنند قطعا بحث های مربوط به فیلترینگ می تواند اسم رمز تخریب برای جریان موسوم به انقلابی باشد .