علی ستاری-
خبرنگاران، قشری هستند که با وجود اینکه کمتر صدای آنها شنیده میشود، صدای دیگران هستند و مشکلات آنها را به گوش مردم میرسانند.
به گزارش روزنامه دریای اندیشه؛ ۱۷ مرداد تآ یک هفته بعد از آن روزهایی است که زیاد از خبرنگاران میشنوید تمام آنهایی که شاید در طول سال احوالی از خبرنگاران نمیپرسیدند و تا خبرنگاری را میدیدند راه کج میکردند در این ایام به زور بخشنامههای دولتی و وزارتخانهها هم که شده نشستی را برای تجلیل از خبرنگاران برگزار میکنند، همه از لزوم تکریم خبرنگاران میگویند و همه برای مشکلات این قشر زحمتکش و کم توقع که بیشتر دنبال توقعات مردم هستند تاسف میخوردند اما هیچ یک از مسئولین آستینی برای حل مشکلات خبرنگاران بالا نمیزنند، متاسفانه سالهاس که جامعه رسانهای و خبری ایران مخصوصا در استان هرمزگان تبدیل به خانوادهای بدسرپرست شده است و گاها کسانی داعیهی دفاع از حقوق خبرنگاران را دارند که در پس پرده به رپرتاژ آگهیای ناچیز یا کارت هدیهای ناچیز تر راضی میشوند و با وجود در دست داشتن عناوینی رسمی و غیررسمی نه برای مردم کفش آهنین به پا میکنند و نه دغدغههای همکارانشان را پیگیری میکنند، خبرنگاران مدافعان حقوق مردم هستند، زبان گویایی برای مردم به شمار میآیند از کوه حیدر بشاگرد گرفته تا غربیترین روستاهای هرمزگان وقتی از همه جا ناامید میشوند سراغ خبرنگاران میآیند و این خبرنگاران هستند بیآنکه منفعتی مادی برایشان باشد مشکلات را پیگیری میکنند و گاهی هم به مذاق مسئولان خوش نمیآید و بیمهری میبینند.
متأسفانه عدهای ناخبرنگار و کپینویس، برند جامعهی خبری استان هرمزگان را خراب کردهاند و همین امر باعث شده است که خبرنگاران در دولتی که میبایست بیشترین تعامل را با خبرنگاران داشته باشد بیگانه شوند و جایگاه رسانهایهای هرمزگان در سطح کشور جایگاهی حقیقی نباشد!
از گلایهکردن های صنفی که بگذریم هر سال در همین ایام که دور هم جمع میشویم تمام گلایهها تکراری است، تمام مشکلات همانهایی است که سالهای پیش گفته شده است، مشکلات حقالتحریر پایین، گرانی، مسکن، هزینههای اینترنت و امسال هم فیلترینگ و همهی اینها تقریبا به نوبههای مختلف هر سال تکرار میشود، ما خبرنگاران با سیلی صورت را سرخنگهداشتن را زندگی میکنیم، چرا که آهی در بساط نداریم و باید با ناله سودا کنیم.
کار ما کشف رمز است و تاباندن نور به تاریکیهایی که کشور را درگیر فساد و جهان را به جنگ و خونریزی کشانده است و در این راه تنها کسانی که از این روشنایی میترسند سعی در شکستن قلم ما دارند اما این راه و جهاد پایان ندارد و هر روز عاشقان زیادی را به خود میخواند. همانطور که بعد از خبرنگاران شهید صارمی و رهبر این راه ادامه داشت و دارد.
به قول سید محسن میرشمسی:خبرنگاری یک ظاهر دارد و یک باطن! ظاهرش دیگران را کشته و باطنش خبرنگاران را! ظاهرش فریبنده و قشنگ است! مثل باربی! زرق و برق دارد! شغل با پرستیژی است! پوزیشن اجتماعیاش شاید بالا باشد! برای خیلیها حکم سوپرمن دارد! فکر میکنند خبرنگار دستش به همه جا میرسد و حلال تمام مشکلات عالم بشریت است!
تازه بعضی خبرنگاران را توی تلویزیون نشان میدهند! و این برای فک و فامیل و دوست و آشنا خیلی جذاب است! بعضاً گمان میکنند وضع مالی خبرنگاران عالی است! تصور دارند که خبرنگاران روزانه در حال حلواحلوا شدن هستند! انگاری که جای خبرنگاران روی تخم چشم مسئولان است! و قس علی هذا!
باطنش اما شبیه شرک است! زشت و نخراشیده! با دنگ و فنگ فراوان! سراسر دردسر! شب و روزش یکی است! تعطیل و غیر تعطیل ندارد! خبرنگار باید همیشه آنلاین باشد! حتی در خواب! تا وقتی دنیا وجود دارد، خبر هست و تا خبر هست یعنی کار هست!
بیخوابی، کمخوابی، ضعیف شدن چشم، ضعف اعصاب، سردرد، خرابی معده، استرس، اضطراب، افسردگی، پریشانی فکر، آلزایمر و فراموشی عوارض دم دستی خبرنگاری است! خوابهای تخیلی و کابوسهای کلافهکننده روی شاخ این شغل است!
خبرنگار از صبح که چشم باز میکند، باید پیگیر خبر باشد تا سه ثانیه قبل از خواب آنهم در نیمه شب! اولین اشتباه میتواند آخرین اشتباه باشد! ممکن است یک کشور با اشتباه یک خبرنگار به فنا برود! در این حد استرسزا و اضطرابآفرین است!
خبرنگار را به حق سرباز ایران در جنگ رسانهای میدانند اما سربازی با دو دست خالی و دو هزار مشکل مالی در مقابل لشکری رسانهای تا بن دندان مسلح با مجهزترین و بهروزترین امکانات و بیشترین بودجهها!
همه از خبرنگار انتظار دارند و او حق ندارد از کسی تقاضا و توقعی داشته باشد! باید مثل پلیس فتا حواسش به همه چیز باشد، ولی هیچ کس حواسش به زندگی خبرنگاران نیست! همه، مسئولیتها را به گردن خبرنگاران میاندازند ولی هیچ کس مشکلات و معیشت خبرنگاران را گردن نمیگیرد! حقوق در حد لیگ محلات! مسئولیت در حد لالیگا! امنیت شغلی صفر! مزایا و تسهیلات هیچ!
شاید بپرسید که چرا این شغل را رها نمیکنند؟! حق دارید بپرسید! ولی جواب ساده است! خبرنگاری علاوه بر همه این توصیفات و توضیحات، از دور یک سراب است ولی در واقع یک باتلاق است! ورود به آن دست شماست، خروج از آن دست خدا! این را تا خبرنگار نشوید، درک نمیکنید!
حجتالاسلام والمسلمین محمد عبادیزاده امام جمعه بندرعباس با بیان اینکه خبرنگاران ۲۴۴ شهید در دفاع مقدس تقدیم کردهاند، اعتقاد دارد که خبرنگاران هم تاریخ را ثبت میکنند و هم حقایق تاریخ را نقل میکنند چنانچه بخش عمدهای از تاریخ کربلا توسط خبرنگاران آن زمان نگارش شده و به دست ما رسیده است ولو که بسیاری از خبرنگاران تاریخ کربلا در در سپاه دشمن حضور داشتهاند.
وی افزود: بخشی از حقایق کربلا توسط ابومخنف کوفی و سلیم بن قیس نگارش شده است و ابومخنف برای اینکه واقعهنگاری کربلا را انجام دهد تلاشهای زیادی کرده و با افراد بسیاری گفتوگو و مصاحبه نموده تا بتواند تمام اطلاعات را جمعآوری کند.
امام جمعه بندرعباس، عنوانکرد: خبرنگاران امروز در حوزه مسئولیتی خود در کنار نگارش مطالبی برای زمان حال تاریخ را نیز مینگارند؛ شخص سدید السلطنه کبابی در اواخر دوره قاجار مسئولیتی در گمرک بندرعباس داشته است و از اطلاعات روزمره برای نگارش کتابش در تاریخ هرمزگان و خلیجفارس استفاده کرده است که همین مطالب روزمره امروز ارزشی خاص پیدا کرده است.
عبادیزاده عنوانکرد: خبرنگاران پیامرسانان مردم هستند و نوع کار آنها اشتراکاتی با منابر دارد بدانید که شما حلقه واسط بین نظام اسلامی و مردم هستید و باید نیمنگاهی به اهداف نظام اسلامی داشته باشید و با ارائه اطلاعات مورد نیاز مردم بتوانید حلقه اتصال بین مردم و نظام را تقویت کنید.
نماینده ولیفقیه در استان هرمزگان، اظهارداشت: امروز باید به دنبال این باشید که جامعه را عقلانی به بار بیاورید؛ چرا که احساسات تا یک جایی میتواند کارگر باشد اما از یک جایی به بعد به مشکل میخورد از این رو باید تلاش شود تا جامعه تحلیلی بار بیاید و اهل تفکر شود. وی فقه و اخلاق را نیاز حوزه خبرنگاری دانست و افزود: باید مواظب باشیم که از تعصبات کور عبور کنیم و با بسیاری از گزارههای اخلاقی آشنا شویم و در حوزه رفتار نیز جامعه رسانهای نیاز دارد که فقه رسانه تدوین شود که اگر این مهم محقق شد حوزه رفتاری رسانهها را تنظیم خواهد کرد و این جزو رسالتهای حوزههای علمیه است.عبادیزاده خاطرنشان کرد: دو خواسته از مسئولین استان داریم و در خواسته اول باید نیازهای بر زمین مانده خبرنگاران دیده شود چرا که این قشر کمتوجه هستند و فقط زخم زبان میخورند لذا باید مورد حمایت قرار گیرند از طرفی مسئولان باید سعه صدر خود را نسبت به رسانهها بالا ببرند؛ مسئولی که در مقابل یک انتقاد کم میآورد و تحمل شنیدن انتقادات را ندارد نمیتواند به رسالت خود عمل کند.
وی تاکید کرد: همه مسئولین قدرت تحمل خود را در نقد منصفانه بالا ببرند و با کوچکترین خطاها خبرنگاران را راهی دادگستری و درگیر مسائل حقوقی نکنند و حتی اگر خطایی هم کردند با بزرگمنشی و سعه صدر برخورد کنند.