دریای اندیشه

ورزش با ایجاد تغییرات در سیستم داخلی بدن به سلامت جسمانی کمک می ‎کندو قدرت کارایی جسمانی را افزایش می ‎دهد، از بسیاری از بیماری ‎ها پیشگیری می ‎کند و می ‎تواند در درمان بسیاری از بیماری ‎ها مفید باشد.

به گزارش خبرنگار دریای اندیشه از بستک،  ورزش همواره به منزله بخشی مهم از فرهنگ هر جامعه ‎ای است که می ‎تواند هم بر سطح فردی و هم بر سطح اجتماعی تاثیر قابل توجهی داشته باشد.اگر چه امروزه اهمیت ورزش بر کسی نهفته نیست اما مدرن شدن زندگی که مهم ترین مولفه اش ماشینی شدن آن است، سبب شده تا بسیاری از کارها با یک جانشینی طولانی مدت و بدون تحرک همراه باشد و این امر از میزان فعالیت جسمانی روزانه در افراد کاسته است.

به بیان دیگر، برخلاف دوران های گذشته که کار، خود به نوعی ورزش و فعالیت بدنی بود، امروزه نوعی بی تحرکی است.از سویی دیگر، ورزش از جمله مقوله ‎هایی است که در دنیای امروز، افراد زیادی به طرق مختلف با آن در ارتباط هستند و رسانه ‎ها نیز بخش چشم گیری از برنامه ‎های خود را به آن اختصاص می ‎دهند.

با توجه به رابطه جسم و روان، ورزش می ‎تواند علاوه بر تامین و تضمین سلامت جسمانی، بر سلامت روانی نیز تاثیرگذار باشد.ورزش می ‎تواند بر شکوفایی و پرورش خصیصه ‎های کارآمدی نظیر اعتماد به نفس، صبر، صداقت، مسئولیت ‎پذیری، احترام متقابل به حقوق سایر افراد و کارِ گروهی، خصوصا در ورزش های گروهی موثر باشد که محصول آن سلامت روانی فرد و در نتیجه سلامت جامعه می ‎شود.

پیامبر اکرم (ص) نیز در حدیثی به اهمیت ورزش و توجه به بدن پرداخته که می فرمایند: اِنَّ لِرَبِّکَ عَلیکَ حقّاً وَ انَّ لِجَسَدِک عَلیکَ حقّاً وَ لِاَهْلِکَ عَلَیکَ حقّا.یعنی پروردگارت بر تو حقی دارد، و بدنت بر تو حقی دارد، و خانواده ات نیز بر تو حقی دارد.اسلام هم به سلامت معنوی اهمیت می ‎دهد و هم به سلامت جسمانی و در خانواده باید به هر دوی اینها توجه شود.بنابراین باید در زندگی روزانه تک تک افراد فرصتی برای ورزش گنجانده شود.

از آن جایی که زنان چه در خانواده و چه در جامعه نقش ‎های مهم و تاثیرگذاری را ایفا می ‎کنند تامین سلامت جسمانی و در پی آن سلامت روحی و روانی آنان، تضمین سلامت خانواده و جامعه را در پی خواهد داشت.در طول تاریخ بشر نقش زنان در ورزش، بازتاب دهنده شرایط در حال گذار زنان در جامعه بوده است.البته در گذشته حضور زنان در رشته ‎های ورزشی و مسابقات رایج نبوده اما امروزه در بسیاری از نقاط جهان ورزش بانوان با استقبال زیادی مواجه شده است.

حضور زنان در مجامع ورزشی و باورها و دیدگاه ‎های آن ها می ‎تواند در توسعه ورزش تاثیرگذار باشد.از طرف دیگر، مشارکت در ورزش می ‎تواند در نحوه زندگی زنان تغییر ایجاد کند و باعث غنی ‎تر شدن آن شود.همچنین زنان در زندگی خود مسئولیت ‎ها و نقش ‎های متعدد و متفاوتی را ایفا می ‎کنند.

تناسب اندام شاید برای آن قشر از زنان ایرانی که با ورزش رابطه خوبی ندارند، تنها دلیل انجام حرکات هر از گاه باشد که باید گفت به دلیل عدم تداوم در ورزش کردن، نتیجه معکوس به بار می آورد.یکی از نکاتی که ورزش حرفه ای را برای زنان در ایران حائز اهمیت می کند، تاثیرات روحی است که ورزش دارد و دیگری کمکی است که ورزش حرفه ای به تداوم انجام ورزش به زنان می کند.

شرکت در یک کلاس ورزشی به نیت از دست دادن چند کیلو وزن و یا چربی های اضافه موضعی، تجربه ای است که به ترک زود هنگام آن منجر می شود.این تجربه بسیاری از زنان ایرانی است.به راستی روی آوردن به ورزش برای شخصی که به تازگی با آن آشتی کرده است و یا به اصطلاح ساختن بدن برای تنی که به تن پروری عادت کرده، کاری دشوار است.همت کردن برای شرکت در یک رشته ورزشی برای مدتی طولانی، خود هیجانی را بر می انگیزد که زنان ایرانی پس از رسیدن به یک سن خاص، از آن دوری می جویند.

امروزه زنان زیادی در سطح جهان به ورزش های مختلف اشتغال دارند.گروهی ورزشکار حرفه ای هستند و تعدادی ورزشکار آماتور.گروهی به ورزش های سبک می پردازند و برخی به ورزش های سنگین و خشن.گروهی از آنان برای رسیدن به مقام و قهرمانی تلاش می کنند و برخی برای حفظ سلامتی و تناسب اندام.

امروز به سراغ یکی از دختران ورزشکار شهرستان بستک رفته ایم که علاوه بر انجام ورزش های سبک، ورزش های سنگین نیز انجام می دهد.وی علاوه بر اینکه سلامتی و تناسب اندام خود را حفظ کرده است بصورت حرفه ای برای رسیدن به مقام قهرمانی نیز تلاش کرده و تابحال چندین بار توانسته که در مسابقات مختلف افتخار آفرینی کند.

از شما دعوت می‌کنیم این گفت و گوی جالب با سحر رضایی را از دست ندهید:

سحر رضایی دختر ورزشکار شهر جناح از توابع شهرستان بستک است.متولد 13 فروردین 1381 و دانشجوی مهندسی عمران دانشگاه صنعتی سهند تبریز است.

وی در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار دریای اندیشه گفت: من از سنین بچگی به ورزش علاقمند بودم و ورزش های متنوعی از جمله ژیمناستیک، کونگ فو، بسکتبال و هندبال را انجام داده ام ولی بدمینتون را از حدودا ۸ سالگی شروع کردم و تا 7-8 سال به صورت حرفه ای ادامه دادم و مقام های زیادی هم کسب کردم.همچنین از همان دوران به موتور علاقه داشتم.از 5 سالگی موتور شارژی سوار میشدم و بعد از آن موتور چهار چرخ و موتور پیشرو و همچنان که بزرگ تر می شدم موتورهای بزرگتر تا اینکه در سال 1395 موتور کراس خریدم و موتورسواری را به صورت حرفه ای شروع کردم.

وی افزود: من موتورسوار بودم، افتخارات زیادی هم کسب کرده بودم، باشگاه هم میرفتم تا استقامت و آمادگی بدنی خودم را برای موتورسواری بالا ببرم ولی متاسفانه شرایط و امکانات موتورسواری فراهم نبود و مهم تر از همه اینکه پیست نداشتیم.یا در حدی پیست خراب بود که ارزش تمرین کردن نداشت و حدود دو سال یا شاید بیشتر قرار بود که پیست و امکانات را فراهم کنند ولی متاسفانه فراهم نشد.

من هم که عشق ورزش و رقابت و مسابقات بودم و حالا بیشتر وقتم در باشگاه می گذشت کم کم به این سمت کشیده شدم.پاورلیفتینگ را شروع کردم و از موتورسواری دور شدم و در حال حاضر موتورسواری را کنار گذاشتم.ولی اگر شرایط موتورسواری فراهم بود همچنان موتورسواری را ادامه میدادم و تمرین میکردم و هیچوقت فکر تغییر رشته به سرم نمیزد چون من واقعا با موتورسواری عشق می کردم.الان هم گاهی اوقات خیلی دلم برای موتورسواری تنگ میشه.

سحر رضایی با اعلام اینکه مهم ترین بخش زندگی من در حال حاضر ورزش است بیان داشت: مشوق اصلی من در ورزش خودم هستم، البته حمایت دوستان و خانواده هم بوده.در حال حاضر در باشگاه دماوند جناح، چهار روز در هفته و هر جلسه دو ساعت تمرین میکنم و آقای عقیل قاسمی مربی بنده هستند.

ورزش در زندگی من از اهمیت بسیار زیادی برخورداره چون از هر چی یادم میاد ورزش می کردم.یعنی زندگی رو بدون ورزش تصور نکردم و نمی کنم.حتی روزهایی که ورزش نمی کنم برام خیلی کسل کننده میگذره، چه برسه به اینکه کلا ورزش نکنم.

وی خاطرنشان کرد: وقتی بدنسازی کار می کردم به فکر قهرمانی و مسابقات نبودم چون مسابقه ای نبود یا تو ایران مسابقه ای نمیذاشتن که شرکت کنم ولی وقتی ددلیفت یا پاورلیفتینگ را شروع کردم به طور جدی به مسابقات و قهرمانی فکر می کردم.اینجوری بگم که من وقتی یه ورزش یا یه کاری رو انجام میدم، دوست دارم یه مسابقه یا یه رقابتی انجام بدم چون حس می کنم با مقام آوردن، نتیجه زحمت هامو می بینم.

دختر ورزشکار جناحی ضمن ارائه توضیحاتی درخصوص پاورلیفتینگ گفت: از ورزشکاران رشته پاورلیفتینگ در منطقه خودمان اطلاع زیادی ندارم فقط در حدی اطلاع دارم که بیشتر به صورت تک لیفت قدرتی کار می کنند نه هر سه آیتم.چون پاورلیفتینگ، انجام دادن سه آیتم هستش که قطعا از انجام تک آیتم سخت تره.در بین دوستان توی باشگاه هم چند نفری هستند که قدرتی تمرین میکنن ولی من مسابقات استانی رو تکی رفتم و مسابقات کشوری رو تیمی، که استان تیم رو اعزام کردند.

رشته پاورلیفتینگ با اینکه تازه به رسمیت شناخته شده و تنها یک مسابقه رسمی کشوری برگزار شده، از استقبال بالایی برخوردار بود.مسابقات کشوری که در یاسوج برگزار شد با حضور 26 تیم و بیش از ۳۵۰ ورزشکار بود و این تعداد ورزشکار برای دفعه اول فراتر از حد انتظار بود.

وی به برخی از افتخارات خود در این رشته اشاره کرد و با برشمردن آنها اظهار داشت: مسابقات استانی مقام اول رده ۶۹ کیلوگرم که مجموع رکوردم ۳۰۰ بود و همچنین مقام کشوری در رده ۶۹ کیلوگرم که رکورد اسکوات ۱۲۰ کیلوگرم، پرس سینه ۷۰ کیلوگرم و ددلیفت ۱۴۰ کیلوگرم که در مجموع رکوردم ۳۳۰ کیلوگرم بود.این رشته چون تازه به رسمیت شناخته شده، تا حالا مسابقات رسمی براش برگزار نشده بود تا الان که واسه اولین بار مسابقات کشوری در یاسوج برگزار شد.فقط دو سال قبل مسابقات استانی تک لیفت برگزار شد که من تازه ددلیفت رو شروع کرده بودم و تونستم مقام اول رو کسب کنم و رکوردم ۹۰ کیلوگرم بود.من به تازگی در سه هفته، سه مسابقه شرکت کردم که هر سه مقام اول رو کسب کردم.مسابقات پاورلیفتینگ استانی رده ۶۹ جوانان.مسابقات پاورلیفتینگ کشوری رده ۶۹ جوانان مسابقات تک لیفت شهرستان بستک رده ۶۳ بزرگسال.

سحر رضایی ضمن تشکر از مردم و محبت بی حدی که برای وی دارند گفت: بابت لطفی که مردم شهرستان به من دارند و باوری که نسبت به من دارند از تک تک آنها تشکر میکنم.

وی از تجربیات خوب و بد خود نیز این چنین می گوید که من برای چیزی که میخواستم یا رقابتی که دارم، سعی میکنم تمام تلاشم را بکنم تا بهترین خودم را به نمایش بگذارم و بهترین نتیجه را بگیرم.هر کسی می تواند با تلاش و اراده به چنین جایگاهی برسد.

به قول معروف خواستن توانستن است.هر لحظه برای من در ورزش لذت بخشه، هر رکورد جدید یا هر وزنه سنگین تری که میزنم حس خوبی به من دست میده ولی بهترین تجربه و حسی که واسه اولین بار تجربه کردم و هیچوقت یادم نمیره اولین قهرمانی کشوری موتورسواری بود.درسته که قبل از اون زیاد رو سکو رفته بودم ولی این بار واسم فرق میکرد چون هم یه رشته متفاوت بود و هم تنها دختری بودم که از استان هرمزگان میرفتم، یا شاید تنها دختری که تو استان فعالیت می کردم.

برای خودم یه تجربه جدید با موتور جدیدی بود که تا حالا سوارش نشده بودم و اون لحظه ای که خط پایان رو رد کردم و اول شدم هیچوقت فراموش نمی کنم.

تجربه بدم اینه که یادمه قبل از اینکه برم مسابقات کشوری، واسه اولین بار رفته بودم میناب که با پسرها مسابقات موتور کراس شرکت کنم ولی به خاطر دختر بودنم نه تنها نذاشتن موتور سوار شم، حتی نذاشتن با لباس موتورسواری هم کنار پیست وایسم.

این دختر ورزشکار جناحی پیامی نیز برای بانوان داشت.وی از آنها خواست در هر رشته ای که علاقه دارند با تمام سختی ها فعالیت کنند و هیچ توجهی به حرف دیگران نکنند زیرا آنها می گویند این رشته مناسب بانوان نیست.شما می توانید به قدری پیشرفت کنید که از آقایان هم در آن رشته بهتر و موفق تر باشید پس به هیچ عنوان کم نیارید و کوتاه نیایین.

وی در پایان گفتگو گفت: خیلی ممنونم از تمام دوستانی که تو این راه از لحاظ روحی و تمرینی کنار من بودند و به من انگیزه دادند.همچنین از خانواده، مربی، مسئولان و مردمی که از من حمایت کردند.امیدوارم که روز به روز به ورزشکاران پاورلیفتینگ افزوده بشه و همچنین حمایت زیادی از ورزش بشه، چه بانوان و چه آقایان.امیدوارم مثل موتورسواری نشه که من و همون چند نفر کسانی هم که علاقمند موتورسواری بودن کلا بیخیال موتور بشن!