یادداشت اختصاصی؛
ن وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ و خدایی که به نوشته‌های ما سوگند یاد می‌کند اما ….

علی ستاری

 

به گزارش روزنامه دریای اندیشه؛ بسم الله الرحمن الرحیم، ن وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ ، مَا أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ، وَإِنَّ لَكَ لَأَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍ
(نون سوگند به قلم و آنچه مى ‏نويسند، [كه] تو به لطف پروردگارت ديوانه نيستى، و بى‏ گمان تو را پاداشى بى‏ منت‏ خواهد بود)
خداوند متعال به یکی از مهم‌ترین چیزهایی که در قرآن کریم سوگند یاد کرده است " قلم و آن چیزی است که می‌نویسد" مسئله‌ای که شاید خیلی از ما ساده از کنار آن‌ها رد شویم اما باید بدانیم که یکی از وزنه‌های اساسی هر جامعه‌ای که پرچم فرهنگی و تمدنی آن جامعه را بلند می‌کند "قلم پیشگان" یا "نویسندگان" هستند.
به قول آنچه که در تفسیر نمونه ذیل آیات سوره قلم آمده است " قلم در واقع همان چيزى است كه سرچشمه پيدايش تمام تمدن‌هاى انسانى، و پيشرفت و تكامل علوم، و بيدارى انديشه‏‌ها و افكار، شكل‌گرفتن مذهب‌ها و سرچشمه هدايت و آگاهى بشر است تا آنجا كه دوران زندگى بشر را به دو دوران تقسيم می‌کند؛ دوران تاريخ و دوران قبل از تاريخ ، دوران تاريخ بشر از زمانى شروع می‌شود كه خط اختراع شد ، و انسان توانست ماجراى زندگى خود را بر صفحات نقش كند ، و يا به تعبير ديگر دورانى است كه انسان دست به قلم گرديد و از او "ما يسطرون" به يادگار ماند؛ عظمت سوگند خداوند به قلم و نوشته‌هایش هنگامى آشكارتر می‌شود كه توجه داشته باشيم آن روزى كه اين آيات نازل گشت نويسنده و ارباب قلمى در آن محيط وجود نداشت و اگر كسانى مختصر سواد خواندن و نوشتن را داشتند تعداد آن‌ها در كل سرزمين مكه كه مركز عبادى و سياسى و اقتصادى حجاز بود به بيست نفر نمی‌رسيد ، آرى سوگند به قلم ياد كردن در چنين محيطى عظمت خاصى دارد .
و جالب اينكه : در نخستين آياتى كه در جبل النور و غار حرا بر قلب پاك پيامبر (ص) نازل شد نيز به مقام والاى قلم اشاره شده ، آنجا كه میفرمايد : اقرأ باسم ربك الذى خلق – خلق الانسان من علق – اقرأ و ربك الاكرم – الذى علم بالقلم – علم الانسان ما لم يعلم : بخوان به نام پروردگارت كه مخلوقات را آفريد ، و انسان را از خون بسته‏اى ايجاد كرد ، بخوان به نام پروردگار بزرگت ، هم او كه انسان را به وسيله قلم تعليم داد ، و آنچه را نمی‌دانست به او آموخت"
بنابراین همسنگر گرامی‌ای که امروز در روز قلم نه تبریکی دریافت کرده‌ای و نه کسی به جایگاهت اشاره کرده است بدان که قبل از اینکه در این کره خاکی کسی به اهمیت کارتان پی‌ببرد خداوند سبحان آن را ارج نهاده و چه تجلیلی بالاتر از اینکه خداوند تبارک و تعالی بدان قسم یاد کرده است و بی‌شک آیات بعد از قسم در سوره قلم می‌توانیم به عنوان دلداری برای خود قلمداد کنیم چرا که اهالی قلم همواره با ملامت‌گری‌های بسیاری روبرو بوده‌اند و زیاد هم از این و آن شنیده‌ایم که "نوشتن برای کسی نان و آب نمی‌شود" اما بعضی چیزها فقط خود اصحاب قلم می‌دانند و بس و رفاقت دیرینه‌ای بین آن‌ها و ابزار مقدسشان ایجاد شده است این اجازه را نمی‌دهد که دست به هر کاری بزنند.
به قول شهید مظلوم بهشتی " همین حالا قلم به دستانی که بتوانند در خدمت آرمان، اسلام و آرمان انسانیت این مردم قلم‌زنی کنند و بنویسند، خیلی مورد نیاز است، … آیا این‌ها در جامعه ما نیستند، هستند ، لااقل نمی‌توانیم بگوییم نیستند، شاید حتی بیشتر از نیازمان هم باشند. پس عیب کار در کجاست؟ نمی‌شناسیمشان! "
دقیقا مشکل اهالی قلم همینجاس، اینکه شناخته نمی‌شوند تا زمانی که هستند پشت نوشته‌های آن‌ها خیلی‌ها خود را به نان و نوایی می‌رسانند اما این عزیزان همواره نادیده گرفته می‌شوند و این در حالی که آن‌ها که نوشته‌های نویسندگان را می‌خوانند، بازگو می‌کنند، عمل می‌کنند و به بازی در می‌آورد بیشتر در معرض دید قرار می‌گیرد و می‌شود همینکه می‌بینیم یعنی سلبریتی‌پروری و بخش عمده‌ای فرهنگ ما به دست قشری می‌افتد که حتی ارزش‌ها  و هنجارهای جامعه را هم بلد نیستند رعایت کنند‌.
به عنوان سخن پایانی مادامی که اصحاب قلم در کشور ما در غربت به سر می‌برند تهاجمات فرهنگی بیش از پیش داشته‌هایمان را به سوی نابودی خواهد کشاند.