راضیه سالاری
به گزارش دریای اندیشه، در عمق خاک غزه، جایی که خاک آن همواره با خون شهدای فلسطینی آغشته است، کودکان هر روز با رویای فرداهایی بهتر، در حالی که از زیر بار سنگین ظلم و محاصره زندگی می‌کنند، به سر می‌برند. آن‌ها هیچ‌گاه طعم صلح و آرامش را نچشیده‌اند. در مقابل، آنچه که آن‌ها را هر روز بیشتر از روز پیش می‌سوزاند، نه تنها بمباران‌های بی‌وقفه اسرائیل، بلکه این واقعیت است که در برابر این ظلم‌ها، هیچ‌کس جز خودشان نمی‌تواند صدای فریادهای‌شان را بشنود. کودکان غزه از همان آغاز، از تحمیل جنگ‌های بی‌پایان و مصیبت‌های محاصره، بی‌رحمانه در معرض رنج قرار گرفته‌اند، اما همین درد و رنج، به‌طور عمیق در وجود آن‌ها نفوذ کرده و اکنون به یک نیروی بی‌رحم تبدیل شده است.
این کودکان که نه تنها آینده‌شان بلکه همین امروزشان نیز تحت سلطه بمباران‌ها و تجاوزات رژیم صهیونیستی قرار دارد، به تدریج از ناتوانی به یک نیروی مقاومتی تبدیل شده‌اند که آنچه بر آن‌ها گذشته، امروز به‌عنوان یک آتش انتقام به جان رژیم صهیونیستی افتاده است. سال‌ها آزار و ظلم به آن‌ها سبب شده است که این کودکان به نماد مقاومت تبدیل شوند؛ همانطور که یک دانه گندم در دل خاک سخت، پس از تحمل تمام فشارها و شرایط سخت، بالاخره به گل تبدیل می‌شود، این کودکان نیز در دل رنج و محاصره، تبدیل به نیرویی شده‌اند که هیچ‌کس نمی‌تواند آن را نادیده بگیرد.
