مجتبی سالاری جغینی
وقتی تو خیابونای شهر قدم میزنی یا حتی جاده های دورافتاده، حتما چشمات بهشون خورده: همون کانکسهای فلزی قدیمی که اسمشون رو گذاشتن «ایستگاه پلیس». راستشو بخوای، بعضیاشون ا‌ونقدر درب و داغونن که آدم شک میکنه واقعا جای مأموران امنیتیه یا یه غرفه انبار!
اصلا یه بار تابستون رفته بودم بندر خمیر، تو یه جاده خلوت یه ایستگاه پلیس دیدم که کولر نداشت. مأمور داشت با روزنامه باد میزد به خودش! خب، آخه این چه وضعیه؟ اونها که دارن جانشون رو کف دستشون میذارن، حداقل یه تهویه مناسب داشته باشن دیگه!
حالا فکر کن تو هوای گرم و شرجی بندر ، پلیس راهور مجبوره هشت ساعت تو همون جعبه فلزی بشینه. نه دستشویی داره، نه آب آشامیدنی. حتی یه صندلی راحت هم نیست!
خب، بیاین منطقی نگاه کنیم. این کانکسها شاید ارزون باشن و سریع ساخته بشن، ولی آخرش چه؟ بعد یه سال، رنگشون میپره، زنگ میزنه و تبدیل میشن به چشمبندی تو شهر. تازه، این فقط ظاهر قضیه س. داخلش که دیگه… خدا به داد پرسنل برسه! تابستون مثل تنور، زمستون مثل سرداب. اصلا یه بار از یه مأمور پرسیدم: «اینجا چطوری تحمل میکنین؟» خندید و گفت: «عادت کردیم!» عادت؟! آخه آدم به بدی عادت میکنه؟ این کانکسهای فلزی نه تنها چهره‌ای نامناسب به شهر می‌دهند، بلکه شرایط کاری پرسنل پلیس را هم تحت تأثیر قرار می‌دهند. اینها در شرایط سخت آب و هوایی، با کمبود امکانات بهداشتی و رفاهی مواجه‌اند. این شرایط نه تنها بر روحیه و انگیزه‌شان اثر می‌گذارد، بلکه می‌تواند بر کیفیت خدمات ارائه شده هم تأثیر منفی داشته باشد.
حالا چی کار میشه کرد؟ اولاً، باید گفت، شایسته است که مسئولان محترم به این موضوع توجه ویژه داشته باشند. طراحی و ساخت ایستگاههای پلیس با معماری مدرن و متناسب با هویت شهری می‌تواند گامی مهم در جهت بهبود شرایط کاری پرسنل و ارتقای وجهه نیروی انتظامی باشد.
دوم، امکانات رفاهی. خداییش، انتظار زیادی نیست که تو هر ایستگاه یه دستشویی تمیز، یه یخچال کوچیک و یه اتاقک برای استراحت باشه. مگه داریم از کاخ صحبت میکنیم؟ همینجا تو ایران، تو بعضی پارکها امکاناتش بیشتره! تازه، اگر پلیس راهور تو جاده بتونه یه چای داغ بخوره، همون حس «خانه» رو میده. میدونی چیه؟ آدم وقتی امکانات اولیه رو داره، با دلگرمی بیشتری کار میکنه.
سوم، هنر. چرا از هنرمندای محلی کمک نگیریم؟ مثلاً دیوارای ایستگاه رو با نقاشیهای مربوط به امنیت و نظم تزیین کنن. یه تصویر از یه پلیس قدیمی که دست یه کودک رو گرفته و داره بهش کمک میکنه ،یا طرحهای گرافیکی مدرن. حتی میشه تو هر شهر، طرح متفاوتی زد تا هر ایستگاه شخصیت خودش رو داشته باشه.
اما… حرف زدن که آسونه! مشکل اصلی پول و همته. مسئولین باید دست به کار بشن.
خلاصه که، این تغییرات فقط ظاهر شهر رو قشنگتر نمیکنه. پلیسهایی که تو محیطی تمیز و مجهز کار میکنن، هم سالمتر میمونن، هم انگیزهشون بالاتره. تو ذهن مردم هم دیگه اون تصویر ایستگاههای فرسوده نمیاد. یادمون باشه، پلیسها نگهبانان ما هستن. اگه جایگاهشون رو ارتقا بدیم، در واقع داریم امنیت خودمون رو تضمین میکنیم.
