به گزارش دریای اندیشه، یکی از مهمترین چالشها، بحران آب است. کمبود منابع آب آشامیدنی و کشاورزی در مناطق گرم و خشک استان، تولید محصولات محلی را کاهش داده و کشاورزان را ناامید کرده است. این بحران، نه تنها اقتصاد کشاورزی را تحت فشار قرار داده، بلکه امنیت غذایی روستاها را نیز تهدید میکند.
از سوی دیگر، مهاجرت جوانان به شهرها به دلیل نبود فرصتهای شغلی پایدار، نیروی کار روستا را کاهش داده است.
این مهاجرت گسترده، علاوه بر تضعیف اقتصاد محلی، انسجام اجتماعی و فرهنگی روستاها را نیز از بین برده و باعث شده بسیاری از سنتها و مهارتهای بومی فراموش شوند.
صنایع دستی و شیلات که ظرفیتهای بزرگی برای توسعه روستایی دارند، به دلیل نبود حمایت مالی، بازاریابی مناسب و دسترسی به بازارهای گسترده، نتوانستهاند جایگاه واقعی خود را پیدا کنند. این در حالی است که اگر این ظرفیتها بهدرستی مدیریت شوند، میتوانند به موتور محرک اقتصاد روستایی تبدیل شوند.
پیامدهای این روند تنها اقتصادی نیست؛ بلکه ابعاد اجتماعی گستردهای دارد.
افزایش فقر، کاهش کیفیت زندگی، گسترش آسیبهای اجتماعی و کاهش امید به آینده، از جمله نتایج تضعیف اقتصاد روستایی هستند. این وضعیت اگر ادامه یابد، میتواند شکاف میان مناطق شهری و روستایی را بیشتر کند و عدالت اجتماعی را به خطر بیندازد.
اما در دل همین چالشها، فرصتهای بزرگی نهفته است. اگر مدیریت منابع آب بهصورت پایدار انجام شود و روشهای نوین کشاورزی مقاوم در برابر خشکسالی به کار گرفته شوند، کشاورزی روستایی میتواند دوباره جان بگیرد. همچنین ایجاد فرصتهای شغلی نوین مانند گردشگری روستایی، صنایع تبدیلی و کارآفرینی محلی میتواند جوانان را به ماندن در روستاها ترغیب کند.
آموزش و توانمندسازی جوانان برای کارآفرینی، حمایت از صنایع کوچک و محلی، و ایجاد شبکههای بازاریابی گسترده، میتواند اقتصاد روستایی هرمزگان را بازسازی کند. روستاهای این استان نه تنها میتوانند از بحران عبور کنند بلکه با تکیه بر ظرفیتهای بومی و حمایت جمعی، به الگوی توسعه پایدار در کشور تبدیل شوند.
در نهایت، اقتصاد روستایی هرمزگان نیازمند یک نگاه جامع و آیندهنگر است؛ نگاهی که فراتر از رفع مشکلات کوتاهمدت، بر توانمندسازی نسلهای آینده تمرکز داشته باشد.
سرمایهگذاری در آموزش، فناوریهای نوین و ایجاد زیرساختهای پایدار میتواند روستاهای این استان را از وضعیت بحرانی کنونی خارج کرده و به کانونی پویا برای توسعه ملی تبدیل کند. چنین رویکردی، نه تنها عدالت اجتماعی را تقویت میکند، بلکه هویت فرهنگی و تاریخی روستاها را نیز برای نسلهای بعدی حفظ خواهد کرد.
