به قلم : مریم عزیزی
به گزارش دریای اندیشه؛ بندرعباس شهری است پرهیاهو و پرجمعیت؛ شهری که هر روز با هزاران مشکل ریز و درشت مواجه می‌شود. اما در میان همه معضلات شهری، بعضی نقاط به گره کور بدل شده‌اند؛ گره‌هایی که زندگی روزمره شهروندان را فلج می‌کنند. چهارراه هرمز در محله پیامبر اعظم یکی از همین نقاط است؛ جایی که سال‌هاست ساکنانش فریاد می‌زنند، اما کمتر کسی صدایشان را می‌شنود.
هرکسی که از چهارراه هرمز عبور کرده باشد، می‌داند که بساط دستفروشان بخش جدانشدنی این محدوده است. از میوه و سبزی تازه گرفته تا لباس، اسباب‌بازی و لوازم خانگی، همه چیز در پیاده‌روها و حتی بخشی از خیابان پهن شده است. برای بسیاری از این دستفروشان، این بساط کوچک تنها راه تأمین معاش خانواده است.
یکی از ساکنان محل می‌گوید: خودمون می‌دونیم این آدم‌ها گناهی ندارن، زندگی‌شون از همین بساط می‌چرخه. اما وقتی هیچ نظمی نیست، نتیجه‌اش ترافیک و شلوغی می‌شه. هم به ضرر ماست، هم به ضرر خودشون. ما بچه‌هامون رو چطور از خیابون رد کنیم وقتی همه‌جا پر از ماشین و دستفروشه؟این سخن نشان می‌دهد که مسئله فقط حضور دستفروشان نیست، بلکه نبود مدیریت و ساماندهی است که مشکل را دوچندان کرده است.
ترافیک نفس‌گیر
چهارراه هرمز به دلیل موقعیت خاصش، هم مسیر عبور و مرور ساکنان پیامبر اعظم است و هم راهی برای دسترسی به محلات دیگر. همین موقعیت، آن را به نقطه‌ای شلوغ تبدیل کرده است. با این حال، باریک بودن خیابان‌ها، حضور دستفروشان و حجم بالای خودروها موجب شده ترافیک این محدوده به کابوس روزانه ساکنان بدل شود.
یکی دیگر از اهالی می‌گوید: دو روز دیگه مدارس باز می‌شن. الان با زور رد می‌شیم، وای به حال اون موقع. مطمئن باشید ، حرکت در این چهارراه غیرممکن می‌شه.
این نگرانی بی‌راه نیست. تجربه سال‌های گذشته نشان داده که با آغاز سال تحصیلی، چهارراه هرمز به نقطه‌ای بحرانی تبدیل می‌شود.
تصادف‌های هرروزه
ترافیک تنها مشکل چهارراه نیست. شلوغی، بی‌نظمی و نبود کنترل ترافیکی کافی، روزانه زمینه‌ساز حوادث رانندگی می‌شود. به گفته ساکنان، تقریباً هر روز دو تا سه تصادف در همین محدوده رخ می‌دهد. این تصادف‌ها گاه بین خودروهاست، گاه میان خودرو و موتور و در مواردی خطرناک‌تر، برخورد با عابران پیاده.
خیابان‌هایی که پاسخگو نیستند
یکی از نکات مهمی که اهالی بارها به آن اشاره کرده‌اند، باریک بودن خیابان‌های منطقه است. حتی اگر دستفروشان جمع شوند و خودروهای بازاریان کمتر تردد کنند، باز هم عرض خیابان‌ها برای حجم جمعیت و خودروهای فعلی کافی نیست. این موضوع باعث شده گره‌های ترافیکی دائمی باشند و با کوچک‌ترین فشار یا حضور بیشتر خودرو، راه‌ها کاملاً قفل شوند.
مشکلاتی فراتر از چهارراه
چهارراه هرمز شاید نقطه تمرکز گلایه‌ها باشد اما ساکنان پیامبر اعظم مشکلات گسترده‌تری را تجربه می‌کنند. افزایش روزانه قیمت‌ها، قطعی‌های مکرر آب و برق، ضعف اینترنت و اختلال تلفن، همگی زندگی را برای مردم سخت کرده است. یکی از ساکنان با لحنی خسته می‌گوید: این از گرونی، اون از آب و برق و اینترنت، حالا هم خیابون. واقعاً مردم دیگه توان ندارن. هر روز یه مشکل تازه روی دوش ماست.
این جمله نمایانگر فشار روحی و روانی مضاعفی است که بر دوش مردم قرار دارد؛ فشاری که زندگی را فراتر از طاقت کرده است.
بازاریانی از محلات دیگر
به گفته اهالی، بخش قابل توجهی از شلوغی چهارراه ناشی از حضور بازاریانی است که از محلات دیگر برای خرید و فروش به این محدوده می‌آیند. این رفت‌وآمد نه تنها بار ترافیکی را افزایش داده، بلکه سبب شده اهالی محله احساس کنند که زندگی روزمره‌شان قربانی فعالیت‌های اقتصادی شده است.
انتظار از مسئولان
مردم پیامبر اعظم بارها صدای خود را به گوش مسئولان رسانده‌اند. خواسته‌هایشان روشن است: ساماندهی دستفروشان، تعریض خیابان‌ها، ایجاد بازارچه‌های محلی و مدیریت ترافیک. آنها معتقدند که با برنامه‌ریزی درست می‌توان هم معیشت دستفروشان را حفظ کرد و هم آرامش و امنیت را به ساکنان بازگرداند
یکی از جوانان محله می‌گوید: ما دشمن دستفروش‌ها نیستیم. ما فقط نظم می‌خوایم. اگه یه بازارچه درست براشون بسازن، هم اونا راحت می‌شن، هم ما. چرا هیچ‌کس به این فکر نمی‌کنه؟
چهارراهی به مثابه نماد مشکلات شهری
چهارراه هرمز تنها یک گره ترافیکی نیست. این نقطه، آینه‌ای است از مشکلات مدیریت شهری در بندرعباس. مشکلاتی که اگر حل نشوند، نه تنها این چهارراه، که کل شهر را در آینده‌ای نزدیک به چالش می‌کشانند. امروز، مردم پیامبر اعظم تنها چیزی که می‌خواهند، شنیده شدن صدایشان است. آنها می‌گویند: «مسئولین کاری کنید، مردم دیگر توان ندارند.» این پیام ساده و صریح، هشداری است که اگر جدی گرفته نشود، فردا مشکلاتی به مراتب بزرگ‌تر را در پی خواهد داشت.
چهارراه هرمز با همه پیچیدگی‌هایش، در واقع تصویری کوچک از بحران‌های شهری بندرعباس
است؛ ترکیبی از فقر، معیشت، نبود زیرساخت، ضعف مدیریت و فشارهای اقتصادی. حل این مشکل نیازمند عزم جدی، برنامه‌ریزی کارشناسی و همدلی میان مردم و مسئولان است.
