 به قلم:عبدالحسین اسدپور
چون عشق تنها زبان مشترک همه موجودات در روی زمین است وعشق زبانی که نه چشم می‌خواهد و نه گوش. نابینا آن را حس می‌کند، ناشنوا آن را درک می‌کند و قلب‌ها با آن به هم می‌پیوندند.
اما جادوی عشق، تنها در دریافت آن نیست در بخشیدن آن است. وقتی بی‌قید و شرط به دیگران محبت می‌کنی، شعله‌ای از نور در دل خودت مثل پولک های آسمان روشن می‌شود؛ نوری که نه خاموشی می‌پذیرد و نه مرز می‌شناسد.
محبت بی‌قید و شرط به دیگران، یعنی ببخشی بدون انتظار، مهربان باشی بدون شرط، دست بگیری بدون چشمداشت. در همین لحظه‌هاست که قلبت لبریز از آرامش و شادی می‌شود؛ شادمانی‌ای عمیق که هیچ ثروت و موفقیتی جایگزین آن نیست.
هر بار که عشق می‌ورزی، جهان هستی تو را در آغوش می‌گیرد؛ و هر بار که بی‌چشمداشت مهربانی می‌کنی، کائنات با لبخند و برکت پاسخت را می‌دهد.
به یاد داشته باش:زندگی، بازتاب عشق توست. هرچه بیشتر عشق بی‌قید و شرط نثار کنی، زندگی‌ات به باغی از شادی، آرامش و فراوانی تبدیل می‌شود.