عبدالحسین اسدپور

سی ام‌صفر مصادف با یک شنبه دوم شهریورسال ۱۴۰۴ سالروز شهادت بزرگ مرد تاریخ امام هشتم شیعیان جهان حضرت امام رضا (ع) ضامن آهو است،این بار می خواهم از تو بنویسم ،یا ضامن آهو می خواهم از تو مدد جویم اما داتنگتر از آنم که بتوانم تمام دلتنگی هایم را برصفحه کاغذخالی کنم کاغذیک صفحه نا چیزاست که نمی گذارد دلتنگ شوم ، اگر همه ی کاغذهای عالم تمام شودمن می مانم وتو وآن وقت این من هستم که باید مهربانی هایت را مرور کنم ودلتنگی هایم را کنار بگذارم. ستاره هایی را که هر شب با یادت دروجودم کاشته می شوند تا درر تاریکی شب تمام وجودم را پرکنند ،فراموش کنم مگر می شود آن بچه آهوی بی پناه را فراموش کرد ،مگر می شود رگهای سرخ غروب که از انتهای مغرب تا بالای کاخ مامون کشیده می شود فراموش کرد.
کبوتران در سینه ی سرخ آسمان بال گشوده اند وبر گرداگرد مشهد به پرواز درآمده اند گویی در پرواز بربام مکام شوم نشست ،داغ بزرگ وداع سر می دهد ودر این هنگام زمین هم آوا با وی می شود ومی لرزد وزهر در رگهای خورشید خراسان تزریق می گردد.
خبر شهادت امام معصوم دهان به دهان تمام شهر مشهد ودیگر شهرها دربر می گیرد ،آسمان پر ستاره به ناگاه به مخمل سیاه بدل می گردد ونسیم تند باد از آن سوی خراسان شروع به وزیدن می کند هوا دگرگون می گردد باد سیاه همراه با ابراز راه می رسد ،درخت ها دست بر شانه ی همدیگر می اندازند وباران ازراه می رسد وآه سوگ سر می دهند حیوانها صحرا آوای گریه را شروع می کنند ، آسمان رنگ می بازد همهمه بالا می گیرد وقطره های اشک از چشمه ،چشمان مردم خراسان می جوشد وبر گونه های آنها جاری می شود وصدای بال کبوتران با آوای مردم در آمیخته می گردد وامروز که روز شهادت توست آقا جان !دلتنگم به اندازه ی تمام کبوتران حرمت !به اندازه تمام چهار ضلعی ضریح ات وبه اندازه ی تمام آسمان باز هم می نویسم آنقدر می نویسم تا صدا ی قلب شکسته ام را بشنوی وبدانی که من تا ضربحت را در دست نگیرم وبوی گلاب محمدی وعطر یاس ونرگس حرمت را استشمام نکنم اسیر این دلتنگی هایم .
ای امام رئوف دگر باردستم را بگیر وکوله بارم را پر از نور وروشنایی کن تادر روز شهادتت درکنار ضریح تو باشم .
سالروز شهادت ثامن الحجج هشتمین ستاره تابناک آسمان ولادت حضرت علی بن موسی الرضا برتمام مسلمین جهان تسلیت باد.