برای درک عمق این موفقیت، باید به آمار تولید پنج ماهه نخست سال ۱۴۰۴ این شرکت نگاهی دقیق انداخت. این آمار، روایتی دوگانه را در خود دارد: سه ماه ابتدایی، نمادی از گرفتاری عمومی صنعت فولاد و دو ماه بعدی، تصویری از رهایی و شکوفایی پس از تأمین انرژی پایدار.
به گزارش دریای اندیشه ، بر اساس داده‌های رسمی، تولید فولاد کاوه در سه ماه نخست سال جاری با چالش‌های جدی مواجه بود و نسبت به مدت مشابه سال قبل، کاهش تولید را تجربه کرد. این افت، بازتاب مستقیم محدودیت‌های انرژی بود که گریبان‌گیر اکثر فولادسازان کشور شد. اما ورق از تیرماه برگشت. با ورود برق پایدار حاصل از یک قرارداد استراتژیک، خطوط تولید این شرکت جانی دوباره گرفتند.
در تیرماه، تولید با یک جهش چشمگیر، رشدی نزدیک به ۵۸ هزار تن را نسبت به تیر ۱۴۰۳ ثبت کرد.این روند صعودی در مردادماه با قدرت ادامه یافت و رشد تولید به حدود ۸۰ هزار تن رسید.نتیجه نهایی این تحول شگرف، شگفت‌انگیز است: فولاد کاوه جنوب کیش، با وجود شروعی دشوار، موفق شد در مجموع پنج ماه نخست سال ۱۴۰۴، تولید خود را با رشد خالص ۴۱,۷۷۴ تنی نسبت به مدت مشابه سال قبل به پایان برساند. این آمار، یک پیام روشن دارد: مشکل صنعت فولاد ایران، کمبود ظرفیت تولید یا فقدان تقاضا نیست؛ بلکه نبود زیرساخت انرژی قابل اتکا است.
رمزگشایی از یک قرارداد استراتژیک
کلید این تحول، امضای قرارداد بلندمدت ۱۲ ساله فولاد کاوه جنوب کیش برای خرید ۲۷۳ مگاوات برق پایدار از بلوک دوم نیروگاه سیکل ترکیبی خرم‌آباد بود. این نیروگاه که در سال ۱۴۰۳ به بهره‌برداری رسید، با دو واحد گازی ۱۸۳ مگاواتی و یک واحد بخار ۱۸۰ مگاواتی، مجموعاً ۵۴۶ مگاوات برق تولید می‌کند و تخصیص نیمی از این ظرفیت به SKS، عملاً به معنای ریسک‌زدایی از فرآیند تولید این شرکت بود.این قرارداد که ارزشی بالغ بر ۶۰ میلیون یورو دارد، فراتر از یک معامله اقتصادی، یک سرمایه‌گذاری استراتژیک بر روی «پایداری» است. در صنعتی که یک ساعت توقف خط تولید می‌تواند میلیون‌ها دلار زیان به همراه داشته باشد، تضمین انرژی پایدار به معنای تضمین تولید، فروش، صادرات و در نهایت، سودآوری است.
