به گزارش دریای اندیشه، احمد کنارینژاد در نطق پیش از دستور با مروری صریح بر عملکرد چهار ساله شورای ششم با اشاره به واپسین ماههای فعالیت شورای ششم گفت: چهار سال از روزی که با شور انتخابات ۱۴۰۰ و با وعدههای متعدد وارد عرصه شدیم گذشته؛ وعدههایی که با علم به کمبودها و نیازهای شهر به مردم دادیم و امیدهایی در دل مردم بندرعباس ایجاد شد.
او افزود: در این سالها موضوعاتی مانند ترافیک شهری، پایانه مسافربری، شهربازی، حملونقل عمومی، بافت فرسوده، مشاغل شهری و فضاهای تفریحی و ورزشی در دستور کار شورا بوده و ساعتهای زیادی صرف بررسی، مقایسه، طرحنویسی، پیگیری و مکاتبه شده است، اما واقعیت این است که خروجی نهایی، آن چیزی نیست که مردم انتظار داشتند و ما وعده دادیم.
انتقاد از تکیه برخی مدیران بر حمایتهای بیرونی
نائبرئیس شورای شهر تأکید کرد: قصد گلایه ندارم اما انکار هم فایده ندارد. او گفت: اختلافسلیقهها در شورا، تکیه برخی مدیران به حمایتهای بیرونی و فاصله گرفتن از ریلگذاری شورا باعث شد بخشی از ظرفیتها از دست برود و بسیاری از فرصتها بالفعل نشود.
کنارینژاد افزود: اگر قرار بود تعاملِ بیرون از شورا اصل باشد، طبیعی است که بخشی از مسیر خدمت واقعی به مردم آسیب ببیند.
او با انتقاد از تعریف نادرست تعامل گفت: تعامل و وفاق یعنی حمایت از کار درست و ایستادن مقابل کجرویها، نه چشم بستن بر ضعفها، نه پنهان شدن پشت روابط و نه عکس یادگاری گرفتن و توجیه عملکردها.
سؤالهای اساسی درباره نقش نظارتی شورا
کنارینژاد در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به ضعف نظارت شورا اظهار داشت: اگر امروز در برابر کمبودها و ضعفهای مدیریت شهری پاسخی روشن نداریم، چون در برهههایی از قدرت نظارتی خود بهره نبردیم.او خطاب به اعضای شورا پرسید:آیا ما سیاستگذار شهر بودیم یا تبدیل شدیم به شورای شهرداری؟ آیا نقاط ضعف دورههای گذشته را اصلاح کردیم یا همان مسیر را ادامه دادیم؟آیا با توسعه شهر، کمبودها کم شد یا بیشتر دامنگیر مردم شد؟
به گفته او، اعضای شورا زمانی قدم در این مسیر گذاشتند که با دیدن همین مشکلات احساس تکلیف کردند و اکنون باید با واقعبینی عملکرد خود را در «ترازو» بگذارند، نه با مصلحتهای انتخاباتی.
دعوت به استفاده از اختیارات قانونی و دوری از نمایشهای تبلیغاتی
کنارینژاد با استناد به سخن سعدی «به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل…» تأکید کرد: امروز زمان آن است که بدون ترس از اختیارات قانونی خود استفاده کنیم. هیچ نیرویی بالاتر از رضایت خدا و مردم نیست. او گفت: بماند در حافظه این شهر که ما میتوانستیم و بعضاً نکردیم؛ اما هنوز فرصت هست. وی افزود: اگر واقعاً فکرمیکنیم این جایگاه فراتر از توان ماست، اخلاقیترین کار این است که راه را برای متخصصین واقعی شهر باز کنیم.اگر هم میمانیم، وقتِ کار است؛ وقت دویدن برای تکمیل پروژههای نیمهتمام، وقت توسعه و پیشرفت فضاهای شهر برای مردم، نه استفاده از آن برای شوآف.
پایان دوره هنوز قابل جبران است
کنارینژاد نطق خود را چنین جمعبندی کرد: این سخنان تلنگری برادرانه است، نه ضربه. اگر همین امروز مسیر را اصلاح کنیم، میتوانیم پایان این دوره را به نقطهای قابل دفاع برسانیم. خط پایان هنوز نرسیده، و برنده ماراتن کسی است که تا آخر برای مردم بدود، نه برای انتخابات آینده.