خلیج فارس فقط یک نام نیست
قدمت تاریخی «خلیج فارس» با همین نام، چنان دیرینه است که عده ای از تاریخ پژوهان معتقدند:«خلیج فارس گهواره تمدن عالم یا مبداءپیدایش بشر است». خلیج فارس، دریای پارس، الخلیج الفارسی، دریای ایران، بحر فارسی، خلیج ایران و هر چه دیگر که بنامیم در لابلای بیش از ۶ هزار صفحات تاریخی که این اسامی در آنها ذکر شده است، نه تنها هیچ ردی از عربی بودن آن نمی یابیم بلکه مستندات بیشتری بر «خلیج فارس» بودن می یابیم. اما چه شده است که در چند سال اخیر کشورهای حاشیه نشین دریا پارس که مجموعا بیش از نیم قرن از استقلال کشورهایشان نمی گذرد، دچار توهمی به نام خلیج ع.ر.ب.ی شده اند؟ توهمی که همواره سازمان ملل متحد و کنفرانس یکسان سازی نام های جغرافیایی، در دوره های گوناگون بر رسمی بودن نام «خلیج فارس» تاکید کرده و افزون بر آن از هیات های بین المللی خواسته است که در مکاتبات رسمی، به ویژه اسناد سازمان ملل، از نام کامل «خلیج فارس» بهره گیرند.
ریشه های جعل
اصطلاح خلیج ع.ر.ب.ی را نخستین بار یکی از نمایندگان سیاسی انگلیس در «خلیج فارس» به نام رود ریک اوون پس از مصادره اموال شرکت نفت انگلیسی و ملی شدن نفت ایران در کتاب «حباب های طلایی خلیج ع.ر.ب» به کار برد. همزمانی این اقدام با بروز تفکرات پان عربیسم در میان کشورهای منطقه بود. در سال ۱۹۵۸ عبدالکریم قاسم در عراق کودتا کرد و رسما منطقه «خلیج فارس» را خلیج ع‌ر.ب.ی نامید.
همچنین در ۱۹۶۲ عبدالناصر دومین رئیس جمهور مصر نیز برای اینکه گوی سبقت را از عبدالکریم قاسم برباید، دشمنی با ایران را با عنوان کردن خلیج ع.ر.ب.ی شروع کرد و همه توجه ها به سمت عبدالناصر رهبر دنیای عرب رفت و مسئله تغییر نام «خلیج فارس» بیخ پیدا کرد؛ و بعد از آنها نیز صدام حسین مدعی شد که این خلیج از ابتدا ع.ر.ب.ی بوده است و ایرانی ها آن را غصب کرده اند!
جاعلان امروز
جاعلان امروز با پشتوانه تاریخی که از جعل به میراث داشتند به سردمداری امارات متحده عربی، بر این ساز ناکوک بیشتر نواختند.
امارات متحده عربی کشور کوچکی که بر اساس آمارهای سال ۲۰۲۱ جمعیتی ۱۰ میلیون نفری دارد، به گزارش سازمان های اقتصادی جهان، در سال ۲۰۱۸ با تولید ناخالص داخلی ۴۱۴ میلیارد دلاری، دومین اقتصاد بزرگ خاورمیانه است. این اقتصاد قدرتمند، سبب ظهور سرمایه دارانی با سرمایه های نجومی شد که از صرف کردن سرمایه برای این جعل بزرگ تاریخی هیچ کوتاهی نداشته اند. تا آنجایی که «خلف الحبطور» یکی از میلیاردرهای اماراتی در سال ۱۳۸۲ به شورای همکاری خلیج فارس نامه می دهد و عنوان می کند که حاضر است تمام هزینه های تغییر نام «خلیج فارس» در سازمان ملل متحد را بپردازد!
از سوی دیگر به فعالیت های رسانه ای و اطلاع رسانی کشورهای عرب حاشیه «خلیج فارس» که نگاه بیندازید، رد نگاهمان به دو رسانه قدرتمند الجزیره و العربیه می رسد که بر اساس رده بندی ده کانال برتر خبری جهان در سال ۲۰۱۸ به ترتیب رتبه های ۶ و ۸ این لیست را از آن خود کرده اند و در کنار نام هایی همچون سی ان ان، اسکای نیوز، فاکس نیوز عرض اندام می کنند.
و باز هم از سوی دیگر، امارات با پشت سر گذاشتن شهرهایی همچون پاریس و نیویورک رکورد ۲۰ میلیون گردشگر سالانه را شکسته است، بدون داشتن حتی یک اثر تاریخی! حال تصور کنید به دست هر یک از این گردشگران یک یادبود با نام خلیج ع.ر.ب هدیه داده شود یا این تعداد گردشگر را از طریق مخاطبان بی شمار کانال های مطرح رسانه ای شان به غواصی در آبهای خلیج ع.ر.ب دعوت کنند، سالانه چند میلیون بذر در ضمیر ناخودآگاه و خودآگاه مخاطبانشان می کارند؟
و اما در ایران
در مقابل معمولا کاری که ما می کنیم از سال ۱۳۸۴ تا کنون برگزاری همایش است؛ با سخنرانان فارسی زبان که بعد انتشار اخبار آنها نیز به رسانه های باز هم فارسی زبان ختم می شود. مسئله اینجاست که همه ما ایرانیان می دانیم خلیج فارس، خلیج فارس است. از جنوبی ترین جاده تا شمالی ترین که به دریاچه «کاسپین» برسد، از شرقی ترین تا غربی ترین همه و همه به بلوار خلیج فارس می رسد! مشکل ما خارج از مرزهای ایران است.
نمونه خارجی
میان ژاپن و کره، دریایی است که ۶۰ درصد از منابع تاریخی با نام «دریا ژاپن» و در حدود ۴۰ درصد از منابع تاریخی با نام «دریا شرق» نامیده می شود. مدیرکل اسبق وزارت خارجه، دکتر جهانگیری در این باره نقل کرده است، یکی از ناشران نقشه در ایران، اطلسی از جهان چاپ کرده بود که این دریا را با نام «دریا شرق» معرفی می کند. سفیر ژاپن شخصا به وزارت خارجه می رود و تذکر می دهد که چرا از نام دریای شرق استفاده شده است. ایران عذرخواهی می کند و آن ناشر هم متعهد می شود در چاپ های بعدی «دریا ژاپن» را بکار ببرد. در حالی که کلمه «خلیج فارس» در بیش از ۶ هزار سند قطعی و رسمی ذکر شده است، که به نظر می رسد برخوردهای ما از سوی دستگاه دیپماسی نیازمند اقدامات فعالانه تر است.
سفر احمدی نژاد به عنوان نخستین رییس جمهور کشورمان به جزیره ابوموسی و گفتن «تاریخ گواه است که جاعلان نام خلیج فارس هیچ تمدنی ندارند» را باید تندترین موضع گیری در برابر این جعل میراث تاریخی و فرهنگی مان دانست.
پاسداشت نام «خلیج فارس»
موضوع «خلیج فارس» تنها یک نام نیست بلکه با منافع ملی ما عجین است، و اگر ما از منافع ملی خودمان کوتاه بیاییم شاهد افزایش و گسترده تر شدن اقدامات از سوی همسایگان عرب خود خواهیم بود.البته باید یادآور شد که منافع ملی کشورها تنها در دست حاکمان نظام سیاسی کشور در یک جامعه نیست، بلکه عموم مردم آن کشور نیز در این موضوع دخیل هستند. از این جهت شاید داشتن چنین اقداماتی جهت پاسداشت و معرفی هرچه بیشتر از این نام تاریخی بتواند اثرگذاری موثرتری داشته باشد:
_شکایت حقوقی از سازمانهای بین المللی که نام «خلیج فارس» را جعل می کنند.
_احضار سفیران کشورهایی که اقدام به جعل نام «خلیج فارس» می کنند.
_برگزاری نمایشگاه ها و موزه های موقت «خلیج فارس» شناسی در کشورهای خارجی
_راه اندازی کرسی های «خلیج فارس»شناسی در دانشگاه های معتبر جهانی
– حمایت سرمایه داران ایران از اقدامات علمی و فرهنگی در زمینه شناسایی هرچه بیشتر «خلیج فارس».
