دریای اندیشه

شهرستان بندرخمیر که در جنوب غرب مرکز هرمزگان واقع شده است، دارای جاذبه های گردشگری و توریستی از جمله جنگل حرا، آبگرم های معدنی و درمانی و... است.

به گزارش دریای اندیشه ؛ روستاهای بندرخمیر یکی باصفاتر و زیباتر از دیگری بوده و سرسبزی و نشاط خاصی در آن مناطق حاکم است به طوری که آبشارها از کوه ها سرازیر شده و در میان دشت و جنگل روان و به دریا ریخته می شود.

انگوران (بندرخمیر)، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان خمیر در استان هرمزگان است.

انگوران از دو قسمت تهلو و محله آغایی تشکیل شده که در فاصله کمتر از یک کیلومتر از هم قرار دارند به این معنی هر دو آنها انگوران را تشکیل می‌دهند ولی قسمت تهلو بزرگ تر و دارای جمعیت بیشتر است.

روستای انگوران وجه تسمیه این اسم بخاطر رطب های گرد و شفاف مثل انگور بود، نخلستانهای وسیع و حاصلخیزی داشت، مانند نگینی در انگشتر خودنمایی می‌کرد.

روستای انگوران یکی از قدیمی ترین روستاهای هرمزگان با قدمت 700 ساله است که دارای مناطق طبیعی و بکری بوده اما ضعف زیر ساخت های گردشگری در آن بیداد می کند.

در جنو‌ب نخلستانهای روستای انگوران تهلو در فاصله ۲ کیلومتری رودخانه کل بود که مردم با ماهی گیری از آن عوایدی به آنها می رسید.

محمد باهنر شورای انگوران تهلو در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار دریای اندیشه از خمیر با بیان اینکه کماکان نقاط گردشگری ناشناخته زیادی در این استان وجود دارد، گفت: همسایه جنوبی در سال ۷۲ طغیان کرد و با باریدن باران بدون وقفه از نخلستان ها عبور کرد و به خانه های مردم رسید، دلیل آن جاده جلو رودخانه بود که آب رو آن را باریک کرده و حجم زیاد آن به داخل روستا رسیده بود جاده را از پیش رو برداشت.

شورای انگوران تهلو بخش مرکزی خمیر افزود: یک مرتبه آب فروکش کرد، سرعت آب آنقدر قوی بود که فاصله ۲ کیلومتر از مسیر رودخانه اصلی تا وسط نخیلات را ۳ متر به پایین کشیده بود و کسی که آن زمان را ندیده این واقعیت را اصلا باور ندارد.

باهنر ادامه داد: رودخانه ای که ۲ کیلومتر با نخیلات فاصله داشت سه پنجم نخیلات را با خود برد و همسایه زمین های کشاورزی شد، این همسایگی با آب شور سبب گشت تا سفره های زیر زمینی شور شوند و در این مدت نخیلات از بین بروند، زمین های حاصل خیز به شوره زار تبدیل شوند.

وی پیشنهاد کرد: راه حل دوباره آباد شدن این زمینها این است که بعد از محدوده رودخانه اصلی که در فاصله ۲ کیلومتری با نخیلات است، سد حائل ایجاد شود و شاخه رودخانه که در نخیلات آمده به مسیر اصلیش باز گردد. با بارندگی ها و آمدن سیلابها، گل ولای آبهای شیرین ۳ متر گودی را پر می کنند و دوباره سفره های آب شور که فاصله گرفت آبهای زیر زمینی هم مانند گذشته شیرین خواهند شد و سرسبزی و آبادی به زمین های کشاورزی دوباره باز خواهد گشت.

از مسؤلین استان، سمن های وابسته به محیط زیست که نقش اساسی در مراقبت و نگهداری چنین مکانهایی دارند پای کار باشند.

امیدواریم با اجرای این طرح شاهد دوباره نخلستانهای پرثمر در این روستا باشیم و گامی مؤثر در راستای ارتقای محیط زیست برداشته باشیم.