دریای اندیشه

هادی اعلمی فریمان، در گفت‌وگو با ایسنا با بیان اینکه از زمان خروج یک جانبه آمریکا از برجام تحولات به نحوی پیش رفته که به نظر می‌رسد کشورهایی که از سوی آمریکا تحریم شده‌اند تمایل بیشتری دارند که با یکدیگر همکاری داشته باشند و به نوعی تحریم‌های آمریکا را در عرصه منطقه‌ای و بین‌المللی زیر پا بگذارند، گفت: این تصور وجود دارد که اقدام ایران در اعزام نفتکش‌هایش به ونزوئلا برای ارائه فراورده‌های نفتی دارای مزایای اقتصادی کاملی نیست و در واقع حرکت ایران در این زمینه بیشتر یک نوع تست از نوع رفتار آمریکا بود، تهران می‌خواست ببیند که آمریکایی‌ها در دوران پساکرونا در مورد این نوع رفتار ایران چه واکنشی نشان خواهند داد و حتی اگر بخواهیم این موضوع را وسیع‌تر ببینیم می‌توان آن را در چارچوب رقابت استراتژیک بین آمریکا و چین نیز عنوان کرد.

وی ادامه داد: ایران با اعزام پنج نفتکش به دریای کارائیب می‌خواست به آمریکایی‌ها این پیام را بدهد که اگر شما در خلیج فارس حضور پیدا می‌کنید ما نیز می‌توانیم در دریای کارائیب به منظور انجام تجارت قانونی در عرصه بین‌المللی حضور پیدا کنیم و به نوعی در برابر آمریکایی‌ها قدرت‌نمایی کنیم.

اعلمی فریمان گفت: در بین مقامات آمریکایی در نوع وارد کردن فشار حداکثری به ایران اختلاف نظر وجود دارد، چنان که در ارتباط با این موضوع شاهد بودیم که تعدادی از جمهوری‌خواهان نسبت به حضور ایران در منطقه کارائیب واکنش تند نشان دادند و در همین راستا ممکن است ما شاهد اقدام غیرمترقبه‌ای از سوی دولت آمریکا باشیم.

این کارشناس مسائل آمریکای لاتین، با اعتقاد بر اینکه این اتفاق یک پیروزی استراتژیک برای ایران بود و تهران  توانست این پیام را مخابره کند که در اوج تحریم‌ها و فشارهای یکجانبه از این توان برخوردار است که در سطح منطقه‌ای و بین‌المللی و براساس قوانین و مقررات اقدام به تجارت کند، در پاسخ به این سوال که عده‌ای معتقدند در چنین فضایی باید کشورهای جنوب_ جنوب با یکدیگر همکاری و تعامل بیشتری داشته باشند، تصریح کرد: تقسیم‌بندی کشورها به کشورهای جنوب- جنوب و شمال- شمال مربوط به دهه 50 و 60 است و اکنون  می‌بینیم کشورهایی که در مقطعی عضو کشورهای جنوب محسوب می‌شدند اکنون با کشورهای شمال رقابت جدی دارند که در این زمینه می‌توان به گروه بریکس اشاره کرد.

اعلمی فریمان تصریح کرد: در دنیای کنونی نوع رقابت و همکاری کشورها به نوعی فراتر از این نوع تقسیم بندی ها است و کشورها از هر فرصتی برای تامین منافع خود استفاده می کنند.