حلقه مفقوده روابط عمومی ها کم اهمیت داده شدن آنها از سوی مدیران است
  • سرمقاله اختصاصی

  • خرداد 03، 1401 - 08:13


 

غلام نمک پور متولد هفتم مهرماه ۱۳۴۶ دارای مدرک دیپلم کامپیوتر - مدیر روابط عمومی اداره ورزش و جوانان میناب .

سالی که در اداره ورزش و جوانان شهرستان میناب بعنوان روابط عمومی مشغول به کار شدم سال ۱۳۸۷بود که بعد از سه ماه با یکی از همکاران در حوزه خبر بابهرام رضایی آشنا شدم و این شد استارت حضورم در رسانه و با همکاری وی اخبار ورزشی شهرستان میناب را بعنوان روابط عمومی اداره ورزش و جوانان شهرستان برای مطبوعات استان ارسال میکردم.

حوزه روابط عمومی از حلقه های واقعا گمشده ارتباط صحیح دو سویه در نهادها و ادارات و ارگانهای استان است و قطعا نهادها ،ادارات و ارگانهای دولتی و خصوصی و نیمه دولتی که در این حوزه بیشتر و مفید تر فعالیت کنند ، بازده نتایج عملکرد و تلاش حوزه روابط عمومی در سطح جامعه بهتر و مفید تر است 

اهمیت دادن مدیران سطوح مختلف به حوزه روابط عمومی و حمایت از این حوزه و استمرار تلاش ها همراه با علم روز روابط عمومی ها در تعامل سازنده و شفاف با مدیر و ارباب رجوع و جامعه میتواند افق دید جامعه را به عملکرد دستگاه ارتقاء ببخشد 

 حلقه‌های مفقودی که حوزه روابط عمومی‌ها طی این سالها کم اهمیت جلوه دادن این حوزه در سطوح مختلف در ادارات و نهادها و ارگانها بوده است اما لازم است بدانید مدیرانی موفق خواهند بود که راهکار درست تعامل با جامعه را جهت رصد مشکلات و ارائه پیشنهادات اصولی و علمی بلد باشند.

از سال ۸۷جهت اطلاع رسانی بهتر اخبار حوزه ورزش شهرستان، نسبت به راه اندازی وبلاگ ورزش میناب تلاش نمودم که به مدت ۱۲سال فعال بود، خاطرات تلخ و شیرین زیادی را طی این سال‌ها پشت‌سر گذاشتم اما بگذارید از خاطرات شیرین این حوزه برایتان بگویم، به خاطر دارم که در گذشته هنوز دنیای ارتباطات به این گستردگی رونق پیدا نکرده بود یا در سال ۸۷ حداقل در شهرستان میناب اوضاع بدین گونه توسعه پیدا نکرده بود و یوسف ملائی که فردی اهل قلم هستند در یکی از روزنامه استان مشغول به فعالیت بودند و من چون در آن زمان تلفن هوشمند نداشتم روزانه ۱۵ تا ۲۰خبر حوزه ورزش را دست‌نویس میکردم و میرفتم پیش دوست خوبم اقای بهرام رضایی که کارمند دانشگاه بودند و تمام ۲۰تا و یا ۱۵تا خبر دست نویس و با تماس تلفنی که با اقای ملایی برقرار 

میکردیم به وسیله فکس دانشگاه برای بندر و روزنامه های استان ارسال میکردیم، یک مواقعی اینقدر اخبار را بد خط مینوشتم که ملایی برای دوباره انشاء شدن اخبار بسیار اصرار می‌کردند و چون این اخبار را با فاکس ارسال می‌کردیم کیفیت اخبار پایین می‌آمد.

فکر کنید ساعت ۱۲ظهر یا ۱۴ظهر میرفتم دانشگاه پیش بهرام رضایی عزیز و گاها تا بعد از تاریکی هوا دانشگاه بودم برای ارسال اخبار که می‌توانم بگویم یکی از شیرین ترین خاطرات این حوزه برای من بود..

و اما تلخ ترین خاطره در حوزه کاری‌ام خاطره‌ای است که با بعضی از دوستان که در رادیو ورزش استان فعال هستند داشتیم چرا که یک مدتی بین اواخر سال ۸۷ تا نرسیده به نیمه دوم ۸۸ اخبار ورزشی شهرستان میناب را با هماهنگی با مدیریت اسبق اداره به صورت تلفنی برای شنوندگان هم استانی و کشورم در رادیو اعلام میکردم، قبل از نیمه دوم ۸۸ در یکی از برنامه هایی که از قبل آماده کرده بودم تا اخبار حوزه ورزش شهرستان میناب را در رادیو ورزش هرمزگان اعلام کنم از رادیو با من تماس گرفتند و گفتند از دفتر امام جمعه وقت شهرستان تماس گرفتند و گفتند نمکپور حق اعلام اخبار ورزشی شهرستان میناب را ندارد، میدانستم که حتی امام‌جمعه وقت شهرستان هم شاید خبر نداره ولی به من گفتند که از دفتر امام جمعه تماس گرفتند اونجا خیلی نه برای خودم بلکه برای جامعه خودم و اون افرادی که در لباس دوست می آمدند جلو ولی در باطن دوست من نبودند دلم سوخت ، بنده بعد از اینکه این موضوع را با رئیس وقت اداره در میان گذاشتم دیگر فقط اکتفا کردم با قدرت بیشتر اخبار حوزه ورزش را به صورت مکتوب انعکاس دادن و وبلاگ اداره ورزش و جوانان شهرستان میناب در آن سالها یکی از پُر بیننده ترین وبلاگ ها در سطح استان وکشوری شده بود چون با مسئولین روابط عمومی های ادارات کل و یا شهرستان های استانهای کشور برای ارتقاء جایگاه ورزش میناب ارتباط برقرار کرده بودم.