دریای اندیشه

دریای اندیشه - حامد آزادی:  تئاتر رودان از دیر باز بواسطه وجود هنرمندان توانمند و صاحب سبک و ذوق، شهره محافل هنری هرمزگان بوده است، آنقدر شهره و تاثیر گذار که وقتی هم اکنون کمی در اسامی کارگردانان نامی تئاتر هرمزگان می نگریم نام های آشنای فراوان از این دیار هنر خیز به چشممان آشنا می آید ، آشنایانی که امروز دیگر در شهر نیستند، آنقدر بی مهری دیدند که عطا را به لقا اش بخشدند. یکی از هنرمندان جوان و در عین حال توانمند رودان معتقد است، هنر و بویژه تئاتر در رودان نیازمند یک مسوول دلسوز است. گفتگو جذاب این جوان هنرمند رودانی را با دریای اندیشه باهم می خوانیم.

لطفا خودتان را معرفی کنید؟ علیرضا ولی زاده مقدم هستم ۲۴ ساله و ساکن رودان

از چه دورانی به تئاتر رو اوردید؟ از بچگی به بازیگری علاقه داشتم و از سال ۸۴ با تئاتر عروسکی مدرسه شروع کردم و باید از معلم های خوبم تشکرکنم که استعداد های من را شکوفا کردند، به خصوص آقای محمد داوری که مشوق و راهنمای من به سمت بازیگری و هنر بودند، جالب است که بگویم  در ابتدا من راه  راه ندادند به گروه تئاتر و بعد از کلی خواهش و التماس نقش یک نگهبان رو بهم دادند و برای اجرای جشنواره دانش آموزی حذفش کردند. با دوستانی که از آن کار حذف شده بودیم تصمیم گرفتیم که یک نمایش عروسکی ببندیم و همان کار به نوعی سکوی پرتاپ مان شد. شاید اگر آن اتفاق برام نمی افتاد الان در کارم موفق نبودم. تا دوران دبیرستان با مدرسه کار میکردم و بعدش وارد گروه نمایشی تگ رودان شدم.

با کدامیک از کارگردانان رودان بیشتر کار کرده اید؟ بیشترین زمان  بازیگر را شاگرد آقای علی اصغر کمالی بودم که خیلی برای من زحمت کشیدن و من همیشه مدیون اعتماد ایشان به خودم هستم مدت زمان کوتاهی را با آقای مهران محمود زاده کار کردم و بعد از ایشان با آقای محمد رهبری ، آقای مصطفی متوسل ، اقای محمد صفایی ، آقای حسین درویشی ، آقای عارف نیکخواه، عمار نیکخواه،اقای میلاد صفایی و مصیب داوری کار کردم و خیلی درس ها و نکات بسیار مهمی از این عزیزان یاد گرفتم .

اولین نمایشی که در آن ایفا نقش کردید چه بود؟ اولین نقش من در تئاتر به صورت حرفه ای در کار (لطفا نگوئید سیب) بود به کارگردانی آقای محمد رهبری که نقش کوتاهی داشتم اما برای من کافی بود که بتونم توانایی هام رو نشان بدهم.

اولین جشنواره ایی که در آن شرکت کردید چه بود و در چه نمایشی حضور داشتید؟اولین جشنواره ای که شرکت کردم جشنواره تئاتر استانی هرمزگان بود که در کار (دستمال سفید )به کارگردانی آقای علی اصغر کمالی بازی میکردم.

کمی از نمایش هایی که تاکنون در آن نقش ایفا کردید بگویید؟من هم مانند همه بازیگر های نو ظهور با نقش های کوتاه و کم دیالوگ شروع کردم و رفته رفته توانایی هام دیده شد و این پیشرفت حاصل شد که نقش های اول و طولانی تری به من پیشنهاد بشود اما هیچ وقت دچار غرور نشدم و گذشته ام را فراموش نکردم و همه کارها و نقش هایی که چه اجرا رفتن و چه به هر دلیل اجرا نرفتن ودر تمرینات حضور داشتم و بعد نبودم را دوست داشتم و دارم و هر کار برای من یک تجربه جدید و عالی بود و خیلی گذرا بخواهم بگویم و فقط اسم ببرم:لطفا نگوئید سیب،عبور از مه ،یرما با تشت خالی، برجک شماره ۳۷،دختران سفید ،دستمال سفید ،هفت کوپه از یک قطار ،دن کیشوت،مردی از جنس شهادت و کله پوک ها،پایبند ،کار هایی بودن که در کارنامه کاریم ثبت شده اند و به آنها افتخار میکنم.

بیشتر به کار در چه مضامینی علامند هستید؟من عضو کوچیکی از خانواده بزرگ هنرمندان هستم و طبیعتا کار هایی که درد های جامعه و اجتماع رو به نمایش بزاره و یا راهکاری برای حل بحران های جامعه ام داشته باشه رو بیشتر دوست دارم و اینکه بتونم برای جامعه ام و مردمی که در کنارشان زندگی میکنم قدمی بردارم.

آیا تحصیلات دانشگاهی را هم در حوزه هنر آموخته اید؟تحصیلات دانشگاهیم در حیطه هنر نیست و بیشتر به صورت تجربی کار کردم و در حیطه هنر مطالعه داشتم و کارگاها و کلاس های آزاد شرکت کردم که شاگرد استاد مهران محمودزاده بودم در کلاس های بازیگری و کارگردانی ایشان شرکت کرده ام،تحصیلات دانشگاهیم روانشناسی است. و هنوزم در حال تحصیل هستم که خیلی در زمینه بازیگری به من کمک کرده و باعث پیشرفت ام شده است.

کمی از افتخارات هنری تان بگویید ؟هیچ افتخاری و هیچ جایزه ای بالاتر از رضایت قلبی و شادی مخاطب تئاتر برای یک هنرمند نیست و قسمت لذت بخش کار ما درواقع رضایت تماشاچی و مخاطب مان است. و به نظر من بهترین صحنه لبخند تماشاگر تئاتر است. اما بنده دو بار کاندیدای دریافت جایزه بازیگری مرد از جشنواره استانی بوده ام.و برای بازی در نمایش دستمال سفید جایزه بازیگری مرد رو توانستم به خود اختصاص دهم.

بنظر تان کمبودهای تئاتر در رودان چیست؟ باید بگویم متاسفانه هیچ چیزی از تئاتر رودان باقی نمانده، یعنی دیگر نه چراغ و نه شمع ایی که روشن نگه داشته شود.از کمبود های زیر ساختی و امکانات تا سو مدیریت در شهرستان باعث شده تئاتر رودان به نابودی کشیده شود.

چرا طی این سالها شاهد کوچ گروه های تئاتر رودان به شهرهای دیگر استان بوده ایم؟ رفتن هنرمندان تئاتر شهرستان فقط و فقط به خاطر بی مهری ها و بی احترامی هایی بود که برای کار کردن باید با آن دست و پنجه نرم می کردند، بی مهری هایی  از مسئولین تا مردم به چشم می آمد.

رودان سرشار از پتانسیل ها و استعداد های هنری است اما هیچ وقت زمینه ای برای ظهور و پرورش این استعداد ها نبوده چون دیگر دلسوزی نیست که بخواهد صادقانه کار کند و به فکر فرهنگ و هنر شهرستان باشد. خیلی ساده بگویم ، وقتی باید برای یک محل تمرین هفت خوان رو گذروند دیگر توانی برای هنرمند می ماند ؟نه فقط هنرمندان تئاتر بلکه تمام هنرمندان در حال کوچ کردن هستند. این بی مهری ها و بی عدالتی ها باعث شده افرادی وارد عرصه بشنود که هیچ هنری ندارند و درواقع کاری بی محتوا و بدون ارزش رو به نمایش میزارند و در نهایت ما تغییر سلیقه مخاطب رو داریم که دیگه هنر فاخر رو نمیشناسد و برای کار های دم دستی ، سر و کله میشکنند و این یعنی فاجعه،هنرمندان درحال رفتنند،استعداد ها در حال نابودیو مایی که تمام توان مان را جمع کردیم که باز هم کار کنیم در ناامیدی مطلق هستیم .

چه راهکارهایی را برای ورود علاقمندان به این هنر پیشنهاد می کنید؟ اما تمام این مشکلات حل شدنی است اگه همه مان  به ارزش و معنی فرهنگ و هنر پی ببریم مخصوصا ما رودانی ها که بنیان گذار تئاتر در استان هستیم و افتخارات بزرگی در این زمینه به نام بهشت جنوب به ثبت رسیده است. اول از همه نیازمند یک  مسئول هنرمند و دلسوز هستیم. می خواهیم که دغدغه های هنرمند رو درک کند ،بشناسد و صادق باشد.

در کل مشکلات تئاتر رودان را در چه چیزهایی می دانید؟ نبود خانه هنرمندان و یک پلاتوی تخصصی برای تئاتر از کمبود های اصلی و اساسی شهرستان رودان است.