دریای اندیشه

مدال‌های فراموش نشدنی

داشتم بابت گرمای غیرقابل تحمل به زمین و زمان ناسزا می‌گفتم که از دفتر تماس گرفتند و گفتند خودت را آماده کن برای انجام یک مصاحبه ورزشی. قبل از آنکه بپرسم مصاحبه شونده کیست، به این فکر کردم که شاید برایم سخت باشد. چون کمتر تجربه‌اش را داشتم. همیشه تصورم این بوده که مصاحبه با یک ورزشکار موفق چقدر می‌تواند سخت باشد. سخت‌تر از آن، زمانیست که او از افتخارات و موفقیت‌های ملی و بین‌المللی اش می‌گوید و من فقط افسوس می‌خورم که چرا من نباید مثل او می‌بودم. با خودم می‌گویم، من هم در کار خودم آدم موفقی‌ هستم و اینطوری کمی خودم را دلداری می‌دهم. مصاحبه را پذیرفتم و سعی کردم خودم را آماده کنم.

قرار بود ساعت 12 دفتر باشد. کمی زودتر آمد. زنگ در که به صدا درآمد، همکارم در را باز کرد. خانمی خوش قیافه و البته خوش‌اندام وارد شد و به گرمی با من و بقیه همکاران احوال پرسی کرد. خوش بر و رو بود. از پشت ماسک هم لبخندش فضا را صمیمی‌ جلوه می‌داد.

نسترن شهبازی - متولد نخستین روز از پاییز 1369 و ورزشکار پر افتخار ایرانی است. مدرک تحصیلی وی کارشناسی ارشد در رشته مهندسی معماری است. مدیر و موسس مجموعه ورزشی نسترن در استان هرمزگان است و البته به عنوان مربی نیز در باشگاه شخصی خود فعالیت دارد. آنطور که خودش می‌گوید، از نظر سن و سال، کوچکترین مدیر در این رده است. اما با تجربه و پر انگیزه بنظر می‌رسد.

نگاه گیرا و جذابی دارد. دلم می‌خواهد بی مقدمه بپرسم چقدر تلاش کرده تا وزنش را کم کند. مشکلی که همیشه مرا می‌رنجاند، چاقی. اوایل مردادماه است و در گرم‌ترین روزهای سال به سر می‌بریم. بعد از کمی چاق سلامتی، سراغ مصاحبه می‌رویم.

این مربی ورزش بانوان می‌گوید، موفق به کسب گواهینامه بین المللی شوتوكان جهانی و گواهینامه رسمی شیتوریو از فدراسیون ایران شده است. 

نمی‌دانم چطور ممکن است، ولی نسترن توانسته در زمینه مربیگری رشته‌های مختلف نیز فعالیت کند و با تلاش روزافزون، موفق به جمع آوری مدارک فراوانی مثل مدرک مربیگری آمادگی جسمانی، كارشناسی تربيت بدني، مربي بدنسازی و فيتنس، مربي trx، مربي سي ايكس، آموزش حركات اصلاحي، مربیگری پیلاتس، مربیگری كار با استپ، مربیگری اسكیت سرعت، مربیگری دفاع شخصی، مربیگری ژیمناستیك و مربیگری ایروبیك شده است.

این بانوی پرافتخار، 25 سال سابقه ورزشي در رشته‌های مختلف و همچنین رشته اصلي‌اش یعنی كاراته wsk داشته و علاوه بر آن، مدرس دروس ورزشي در تهران بوده است.

نسترن می‌گوید: 15 سال سابقه مربيگري دارد و پنج سال نیز به عنوان مربي برتر و منتخب برگزيده در شهر تهران انتخاب شده است. موفقیت‌های این مربی به همینجا ختم نمی‌شود و بعد از حضور در بندرعباس، به عنوان مدير نمونه باشگاه‌ها در هرمزگان معرفی شده است.

از افتخاراتش که می‌پرسم، با تواضع خاصی می‌گوید: ورزش را دوست دارم و اگر هم موفقیتی در این زمینه دارم، سخت برایش تلاش کرده‌ام. همیشه دوست داشتم بهترین خودم باشم.

از افتخاراتش در کاراته می‌گوید، جالب بود برایم. با همین سن کم، 15 مدال طلا، 19 مدال نقره و ١٥ مدال برنز در مسابقات مختلف کشوری کسب کرده است. البته او فقط کاراته کا نیست. در دیگر رشته‌های ورزشی نیز موفقیت‌های متعددی از جمله مقام اول مسابقات شیتوریو شوتوكان (w.s.k.f)، مقام اول مسابقات بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد، مقام اول مسابقات شیتوریو (انتخابی یونان)، مقام سوم مسابقات شوتوكان(انتخابی مالزی)، مقام اول لیگ دسته یك اسكیت ماراتن، مقام دوم مسابقات (road)انتخابی كره و غیره را کسب کرده است.

بنظرم آمد همچنین شخصیتی، باید زندگی جالب، پر فراز و نشیب و البته متفاوتی داشته باشد. از او خواستم کمی بیشتر راجع به خودش و زندگی‌ شخصی‌اش بگوید.

زندگینامه نسترن شهبازی:

آن طور که خودش می گوید، فعالیت ورزشی را از سن پنج سالگی با تشویق مادرش«خانم اندرز» به صورت اصولی شروع کرده و در 9 سالگی، در نخستین مسابقات رسمی شرکت کرده است. وی همواره در رده های سنی نونهالان و نوجوانان به صورت مستمر عضو تیم ملی بوده و در لیگ دسته یک کشور نیز شرکت داشته است.

نقطه قوت خود را کار كردن در كنار كسی كه اصول ورزش را یاد گرفته و آموزش می دهد، می داند و از آن به عنوان یك شانس بزرگ یاد می کند. وی تمام انگیزه خود از گرایش به سمت و سوی ورزش را حمایت و پشتیبانی های مادرش می داند.

نسترن از اهدافش می گوید و اینکه تا کنون به تمامی اهداف مدنظر خودش، دست یافته است. به گفته وی، اکثر کشورها از قبیل مالزی، کرواسی و ... خواهان او بوده‌اند. اما این بانوی پرافتخار ورزشی ترجیح داده در وطن بماند و علم ورزشی خود را به هموطنان ایرانی بیاموزد.

این مربی رشته‌های مختلف ورزشی معتقد است اگر حمایت های خانواده بدرقه راه و مسیر ورزشی‌اش نبود، شاید هرگز موفقیت های امروز را کسب نمی کرد.

تمام رویاهایمان به حقیقت می‌پیوندد

وی که عمر ورزشی‌اش سراسر افتخار است، رمز موفقیت خود را حمایت و پشتیبانی مادر، همسر و رعایت قانون«پذیرفتن» می داند. موفقیت خود را به این نسبت می‌دهد که هرگز نه بهانه آورده و نه بهانه‌ای را پذیرفته است. شعار نسترن این است:«تمام روياهايمان به حقيقت مي‌پيوندد، اگر شجاعت دنبال كردن آنها را داشته باشيم».

نسترن، داشتن حامی و پشتیبان را مهمترین اصل زندگی بانوان ورزشکار می داند و بر این اصل اعتقاد دارد که اگر یک بانوی ورزشکار از پشتیبان خوب برخوردار باشد، پله های ترقی و پیشرفت را زودتر از آنچه متصور است، طی می کند و به اهداف پیش روی خود دست می یابد. او همچنین معتقد است ورزش نقش مهمی در رفع افسردگی بانوان دارد. به گفته وی، هر شخص ورزشکار به این امر مهم واقف است، چراکه ورزشکاران در حین انجام حرکات ورزشی، بواسطه ترشح هورمون شادی زا، حال خوب را دریافت می کنند.

ظاهرا روحیه انتقادپذیری خوبی دارد. این را پس از پاسخش به پرسشی مبنی بر اینکه عکس العملت درصورت نارضایتی یک مشتری چیست، متوجه شدم. چرا که معتقد است، باید بتوان مشتری را در یک چارچوب از قوانین و عرف جامعه، به طور ویژه و با جان و دل تکریم کرد.

 این بانوی کار آفرین، داشتن پشتکار و دانستن علم استفاده از تمامی فرصت‌ها را امتیاز ویژه برای انتخاب وی به عنوان بانوی کارآفرین می داند. وی شکست ها را عامل اصلی زمینه‌سازی موفقیت‌ها می داند.

توجه به بانوان ورزشکار، با افزایش مسابقات در استان

نسترن پیشنهاد دارد که برای دیده شدن بانوان ورزشکار، تعداد مسابقات ورزشی ویژه بانوان در استان افزایش یابد و از هر 10 مسابقه آقایان، حداقل 4 مسابقه در همان رشته، برای بانوان برگزار کنند تا آنان نیز بتوانند خود را نشان دهند. چراکه استعدادهای بانوان در رشته های ورزشی فراوان است.

وی در ادامه به سختی های فراوان در حوزه کارش اشاره دارد که در طول مسیر با آنها دست و پنجه نرم کرده است. فعالیت در چندین رشته ورزشی یکی از مشکلات و سختی هایی بوده که نسترن با تلاش و پشتکار، از آن عبور کرده و به موفقیت دست یافته است.

چه شد به هرمزگان آمدی؟

نسترن از زمان ورودش به استان هرمزگان و شهر بندرعباس می گوید: علیرغم اینکه یکی از بهترین مربی های پایتخت بودم، به دلیل عدم شناخت باشگاه های ورزشی شهر بندرعباس از استعدادهای من، حاضر به بکارگیری ام در باشگاه های ورزشی خود نبودند. بنابراین با فعالیت در باشگاه‌های کوچک شروع کردم و با مشاهده توانایی ها و استعدادهایم، روز به روز بر تعداد باشگاه‌ها و زمان‌های کاری‌ام افزوده شد و اعتماد لازم بدست آمد. تا جایی که مدیریت یک باشگاه در روزهای زوج به من سپرده شد و سپس با پیشنهاد مدیریت کل باشگاه را به من دادند. 

در نهایت وقتی متوجه شدم هواداران زیادی دارم، به فکر تاسیس باشگاه ورزشی افتادم و پس از یک سال تلاش برای اخذ مجوز، بالاخره در سال 90 موفق به انجام این کار شدم و پس از مدتی، شعبه دو باشگاه با افزایش سه برابری فضای فیزیکی را راه‌اندازی کردم.

اغلب باشگاه‌های ورزشی به دلیل بروز برخی مشکلات در شرایط کرونایی، عقب نشینی کردند. اما نسترن با پذیرفتن قانون«پذیرش» توانست چراغ باشگاه را حتی در شرایط کرونایی، با رعایت ضوابط اعلام شده روشن نگه دارد.

نبود فضای کافی جهت انجام رشته ورزشی نینجا در بندرعباس

به گفته نسترن شهبازی، مسئولان تمام تلاش شان را برای ترقی و پیشرفت ورزش بانوان بکار گرفته اند. اما علیرغم این تلاش ها، بزرگترین مجموعه ورزشی بانوان در استان هرمزگان، برای انجام فعالیت های خود در حوزه ورزش«نینجا»، با نبود فضای کافی برای تربیت ورزشکاران در این رشته ورزشی مواجه است. البته با رصد رشته های ورزشی، در می یابیم که اغلب رشته ها مخصوص آقایان است و ورزش بانوان نیازمند توجه بیشتری است.

باشگاه نسترن؛ تنها مرکز تخصصی افزایش قد در استان هرمزگان

این باشگاه تنها مرکز تخصصی افزایش قد در استان هرمزگان است. حتی پزشکان طی جلسه ای با نسترن شهبازی، داشتن این تخصص را تحسین کرده اند. کودکانی که مرحله رشد آنها به اتمام می رسد، در این باشگاه با انجام ورزش های خاص، حدود چهار تا پنج سانتیمتر افزایش قد پیدا می‌کنند. این افزایش قد محدوده سنی ندارد و از کودکی تا سن 25 سالگی است.

برگزاری کلاس های آموزشی به منظور بروزرسانی دانش، تخصص و علم ورزشی مربیان جزو دیگر خواسته‌های خانم شهبازی از مسئولان استانی است که در صورت تحقق این امر مهم، برای تدریس اعلام آمادگی می کند.

خاطره ورزشی

ما همیشه در زندگی مورد قضاوت‌های متعددی قرار می‌گیریم. گاهی درست، گاهی غلط، گاهی به حق و ناحق. تازه صحبتمان گل کرده بود که دیدم حدود دو ساعت است داریم گپ و گفت می‌کنیم. هنوز خیلی از سوال‌های ماننده بود اما ترجیح دادم در انتها یک خاطره از مسابقات ورزشی‌اش بگوید.

نسترن به تلخ ترین خاطره عمر ورزشی خود اشاره دارد و می‌گوید: در مسابقات انتخابی آتن، به دلیل ناداوری در این مسابقات، علیرغم اینکه عنوان اول را باید کسب می کردم، مقام سوم را به من دادند و به نشانه اعتراض به رنگ مدالم، دستكشم را به نشانه اعتراض به زمین کوبیدم. همین حرکتم سبب شد که مقام سوم را نیز به من ندهند.