عبدالحسین اسدپور خبرنگار دریای اندیشه از بندرلنگه
تجربه در کشورهای پیشرفته جهان در طرح های توسعه شهری نشان می دهد؛ موففیت طرحهای در بسیاری موارد از قدرت دولت خارج بوده ودرگرو مشارکت مردم ونهادهای محلی است وتنها با جلب اعتماد عمومی ؛ تشویق مردم در مراحل مختلف طرح واستفاده از مشاوران می توان به موففیت های مطلوب وچشم اندار زیبا دست یافت ، اما باید گفت: در طول این چندسال چه طرح هایی بود که به واسطه سنگ اندازی وکارشکنی محقق نشد وبندرلنگه همچنان در رکود وسکون فرورفته به هرحال درکشور ما مکانیسم های خاصی برای آگاهی واظهار نظر مردم درمورد کلیت طرح توسعه شهری یا بخش هایی ازآن تعریف شده که نمونه آن در قالب طرح های محله محوری وشورا یاری ها در سطوح مختلف ملی در حال اجرا است .
در حال حاضر به دلیل بها ندادن به مشارکت مردم در برنامه ریزی های ملی ؛ منطقه ای ؛ شهروندان فقط زمانی از طرح مطلع می شوند که بخواهند پروانه ساخت وساز ملک شخصی خودرا بگیرند .
چنین وضعیتی باعث می شود شهروندان احسان تعلق روحی ومعنوی کمتری به شهر خود ومدیریت واداره آن داشته باشند ونه نتها مشوق اجرای طرح های توسعه نباشند ؛ بلکه طرحها را به دلیل دخل وتصرف درملک شخصی خودبه عنوان مانع قلمداد کنند . ازاین رو مردم خانه ها ومغازه های خودرا به فروش می رسانند ویا آن را رها می سازند واز این شهر با سرمایه خودبه شهر های دیگر کوچ می کنند وهمین امر سبب می شود که شهر به ویرانه تبدیل شود.
بطور کلی مشارکت از دو جهت تاثیر اساسی در فرایند طرح های توسعه شهری دارد: نخست اینکه مشارکت یکی از ابزار های لازم برای دستیابی به شناخت وتصمیم گیری درست محسوب می شود که از طریق مراجعه به واحدهای کوچکتر ؛ بهره گیری از تبادل نظر وتوافق های گروه های موثر درطرح ها بدست می آید ؛ دوم اینکه مشارکت تنها راه بهره گیری از تمامی امکانات طبیعی وانسانی شهر وشهروندان درجهت طرح های توسعه شهری است ؛ بطور خلاصه رویکرد مشارکتی هم به عنوان مبنای تصمیم سازی وتصمیم گیری جمعی درعرصه برنامه ریزی ومدیریت یکی از لوازم توسعه پایدار ؛ جامعه مدنی ودموکراسی محسوب می شود . دراین راستا ایجاد حس همکاری ظرفیت سازی واشتراک دراطلاعات وارائه برنامه های آموزشی وآگاهی رسانی منجربه ارتقای سطح آگاهی شهروندان از مزایای مشارکت وبرخورداری آنان از انگیزه بیشتربرای همکاری ومشارکت وبهره مندی اجتماعات محلی از سرمایه برای تسهیل تشکل یافتگی وهمکاری میان افرادونهایتا به ارتقای همه جائبه جامعه منتهی می شود .
در نهایت آنچه می توان از این مباحث برداشت کرد است که مشارکت از جهتی ؛ وسیله ای برای دستیابی به اهداف توسعه انسانی وتمرکز وتجمع گروههای مختلف برای تامین سعادت سلامت ؛ رفاه شهروندی واحساس تعلق به مکان دربین شهروندان می شود واز طرفی به عنوان یک ارزش مستقل دارای نتایج وفرایند های توسعه ای نیز است که دراین صورت مردم احساس عزت نفس وامنیت واحساس مسئولیت با سهیم شدن درتمام اموروپذیرش آن و راههای دستیابی به توسعه را درجامعه خودتعیین می کنند .
دراجرای هرطرح که مردم در مراحلی از آن مشارکت فعال ؛ اعم از فکری ؛ مالی ویا فیزیکی نداشته باشند ، غالباباعدم موفقیت درحصول به اهداف مواجه بوده ؛ به همین دلیل مشارکت مردم به عنوان مهمترین عامل در موفقیت طرح ها به شمارمی رود واگر اهالی یک منطقه مثل بندرلنگه درشکل گیری طرح یا برنامه ای دخالت مستقیم داشته باشند وبه آن طرح احساس تعلق کنند ؛ نهایتا می تواند منجربه موفقیت شود .
درعین حال مشارکت خودبه عنوان زمینه ساز وبستر ساز بسیاری از فعالیت های دیگرنیز مطرح است که از آن جمله می توان به فعالیت هایی درراستای توسعه شهری موجود اشاره کرد نه اینکه مردم به خاطر کار واشتغالزایی شهر خودرا فراموش کنند وبه دیار غربت بروند که این خودآلام بزرگی است مردم بندرلنگه براثر بنودنه امکانات ومواردهای دیگر از کاشیانه خودبروند .